ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Климент Камилски продолжуваше да бележи во еден голем жолт нотес, донесен од последното патување од Париз, купен во големата книжарница во Латинскиот кварт пред мостот Сена, во којшто, како што му се довери на Татко ги запишуваше главните идеи, односно les ides generales коишто му недостигале хронично на Балканот, а тие обајцата биле на пат да ги најдат...

Впрочем, сега подобро ќе разберете зошто сум дојден првин во Вашата книжарница во Париз, а потоа ќе одам и кај париските букинисти?

Голем ерудит, познавач на неколку источни јазици, од својата книжарница во срцето на Латинскиот кварт ќе направи мал Универзитет и Храм, свратилишта на професорите и истражувачите на главните светски центри во потрага по книги главно од областа на источните науки и мудрости.

Откако Климент Камилски беше почестен со свежо отворено шише шампањско, со успешен пукот, но во чест на неговото враќање во Источната книжарница во Париз, со одбрани зборови му наздрави Арман Самуелиан: Никој не утврдил дали Дон Кихот бил среќен или несреќен со своите книги.

LVII Татко и Климент Камилски по херојското соочување со сите речници во потрагата по ориентализмите во балканските јазици по којзнае којпат се соочуваа со невозможната мисија да допрат до сите заемки и конечно да ја состават наумената листа.

По игра на случај, застанаа пред излогот на една книжарница во кој, меѓу другите книги, се наоѓаа и бројни трудови за разни врски меѓу науката и уметноста: Уметност и физика: Паралелни гледања на просторот, времето и светлината од Ленард Шлејн; Книжевноста во квантниот космос на Сузан Стрела; монографии со величествено сложените Манделброови фрактали, како компјутерски генерирани, така и фотографирани во нивните многу­бројни природни манифестирања; конечно, mirabile dictu, календар за следната година илустриран со Да Винчиевите цртежи на разбранувана вода.

Јован Бошковски ЧОВЕК НА ПОКРИВОТ

Буенос Аирес е друга улица, онаа низ која не сум поминал, тоа е тајно средиште на блокот и крајните дворови, тоа е она што го кријат лицата на куќите, тоа е мојот непријател, ако воопшто го имам, тоа е личност на која не ѝ се допаѓаат моите стихови (ни мене не ми се допаѓаат), тоа е скромна книжарница во која, можеби, сме влегле па сме ја заборавиле, тоа е отсвиркано делче од милонга*, што не го препознаваме а нѐ допира, тоа е она загубеното и она што ќе настане, тоа е она следното, друго, туѓо, странично, кварт кој не е ни твој ни мој, она што го знаеме и сакаме. * Милонга - аргентинска пучка мелодија. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 117

По таванските скали се искачи прво на терасата што служеше за сушење на алишта, а потоа на покривот од куќата.