коба (имн.) - и (сврз.)

Секој што не бил од малата легија носел во себе коба и подмолност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кон нив сè било свртено со заби и со нокти, се морничавеле од најмал шум, глас или какво и да било движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Низ оваа слика ние ќе му ја соопштиме на светот нашата мрачна коба и мачна прокоба.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)