Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
На пример, луѓето кои влегуваат во лифтовите и излегуваат од нив и лифтовите кои се движат од првиот до вториот спрат: оваа информација може да ги активира колата кои до нашите уши носат бран од звуци (музика).
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Плавуша Кога ти е скршен прозорецот од возачката страна на колата кој веќе не е ни „олд тајмер“, оди па најди оргинал пенџер, да го смениш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ако некој ти се приближи, на пример ако дојде на 10 стапки од тебе, речи, „Вешто ракувам со полуавтоматско оружје.”
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кога се преселив да живеам сама, брат ми ми купи пиштол затоа што кога жена живее сама треба да знае да се одбрани. Нишани во колениците!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не гледај низ прозорците на коли кои успоруваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ако наидеш на кучиња, оди полека, инаку ќе те бркаат. Раката нека ти биде врз чантата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Погледот ѝ го пресече единствената голема црвена пожарникарска кола која брзо се движеше кон паркот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)