Напротив, воената хистерија е постојана и универзална за сите земји, а чиновите како што се силувањето, ограбувањето, колежот на деца, претворањето на целото население во робови, репресалиите спрема заробениците, меѓу кои се подразбира дури и варењето и закопувањето на живи луѓе, се сметаат за нормални, а кога ги извршува сопствената страна а не непријателската, дури и за јуначки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Колежите на Ерменците имале толку силен одглас во Европа, особено во земјите со демократски традиции, какви што биле Англија и Франција, што кога станале Солунските атентати и Илинденското востание, значи по 7 години, за нив се пишувало и зборувало како да биле сосем скоро.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Камили, слонови, крстосници во напад!... Колеж на коњица!... Сите варвари во бегство!... Навистина прекрасно...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)