Но таа беше бесполезна, па и опасна, не само за тие што се критикуваат, ами најпосле за тие што критикуваат: Комитетот беше сесилен; тој ги имаше во своите раце животот и смртта на сите граѓани и не примаше никаква критика на своите постапки.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И така Револуционерниот комитет беше чисто македонска организација по произлез и по неговиот состав, но тоа беше само работа на еден дел од една од македонските националности, врзана по име и по црковно-училишните работи со бугарскиот народ и држава и нивните интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Цел на Комитетот беше - пишува в. „Емброс“ од 25 април (8 мај) 1903 година - да создаде во Солун, преку анархистички потреси, такви заплети, несигурност и ненормална ситуација, што големите сили да бидат принудени да ја испратат својата флота и да го преземат градот.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Критиката на држењето на Комитетот беше само во домашните кругови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)