Втората од овие две помалку тажни љубовни истории, која единствена има несреќно среќен крај, но која врз себе носи два завојувачки печати, српски и бугарски, се случи набрзо по убиството на Ристана Голушкоска и на Видана Јанчески, во пролетта 1944 година, во време стрижење овци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Времињата сѐ уште беа диви а Комитетот стоеше над сѐ и над сите во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)