Примерите за одредување на формата со помош на избор со одредено траење или со преземањето на ритмичката структура на текстот од музичката композиција укажува на тоа дека кај Кејџ постои свест за некој мета-музички јазик кој може да се јавува во различни видови во распон од литературата до “чистата” музика.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)