конец (имн.) - и (сврз.)

И тогаш Митра го прифати новиот створ, му го претолчи папчето со две камчиња што ги спреми однапред за таа работа, скина од Достините плетенки едно конче и му го врза, го издигна за главче, го погледа и пред очите ѝ излезе нејзината Ѓурѓа кога се оддели од неа, и кога бабата Маса исто така ја однесе на горни крај во пепелта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Каде потскришум, каде јавно, почна да му праќа преку Тода на Крлето секој ден, секој други ден, нешто за јадење; му прати чорапи, гаќи, фанела; за Водици цел такам од конец и ѝ потфрли на баба Бисера да му го каже ова на попчето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Јас со конец и камен го мерив нужникон колку е длабок.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Може нешто и подлабок но тоа нема да ни попречи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мајка префрли на врат црн конец и заплетува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Труп сошиен со гнили конци и околу него кружат потковани скорни и проблеснуваат бајонети.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Преку него падна златен конец и го осветли.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе го сучат жените конецот и ќе поодуваат низ селото, сѐ така во одење ќе сучат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сонцето како течно злато се разлеваше по водата, блескаше, ги опсенуваше очите; Висар тешко се приспособуваше кон таа силна светлина; од шумот на веслата дивите патки пркнуваа пред нив и се преселуваа понастрана барајќи мир и спокојство; Висар му го вртеше грбот на сонцето и ѕиркаше во водата која ги менуваше боите спрема длабочината на езерото и гледаше во јадиците и канџите што ги спушташе Трајан; кога ќе се занишаше конецот, Трајан го креваше нагоре, го собираше и му даваше знак на Висар дека е фатена риба; Висар трепереше од радост и ѕиркаше во водата да ја види рибата; кога рибата, влечена нагоре, ќе дојдеше во погорните води, ќе почнеше да разлетува и да шета дè ваму дè таму, правејќи секавични движења и обидувајќи се да го скине конецот; но колку што конецот се собираше и ја доближуваше до чунот, таа сè понемоќна стануваше, ги скротуваше своите напнувања, чувствувајќи болка од јадиците и канџите во устата; тогаш Трајан отсечно ја тргнуваше нагоре, а Висар го потклаваше оршето под неа и ја внесуваа во чамецот; потоа го проверуваа другиот конец и почнуваа да го тргаат и собираат; рибите скокаа во чамецот, пласкаа со опашките, подзинуваа по воздух, а потоа се отпуштаа и се смируваа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не легнав. Стоев до вратата и чекав, знаев дека ќе биде така: вода ми донесе Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Молкум ми ја подаде стомната загледана во мене како да сум игла низ која треба да се спровре конец и со која треба да се закрпат сите пукнатини на животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но глувчето си е глувче, ѓаволесто и вражесто: се растрча по клупата, го напна конецот и: фак! - рипна во градите на учителката.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Шетавме, божем незаинтересирани и чекавме продавачката да се сврти, да услужи некоја купувачка од страната на тезгата со панделки и разни конци и во тој миг да мавнеме по некое копче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Навистина не размислив...“ му беше многу непријатно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ајде, заборавете го мојот лош предлог.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На другата страна беа изобесени селски гумени опинци, ремења за опашување, неколку каскети, крпени стари војнички чевли, шишиња за ламба, конци и друго.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Григор го испушта врвот од конецот и станува, го гази.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пламенчето веќе го искачува половината од конецот и ние, со Витомира, зинавме за да дуваме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)