Би било сепак пресилно да му се додели на Кејџ таа склоност, но тој во своите празнења со зборовите од смислата се приближува кон ставот на необврзаност и од зборовите-слики создава непробивен предмет пред чии алеаторични конфигурации престанува можноста за било какво читање на јазичната смисла.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)