Чардаците пак и конаците покрај манастирот, кои ги подигнаа скопските папуџии од еснафот, за Тодора беа како чардаци ни на небо, ни на земја од приказните на мајка ѝ и постарите сестри, зашто со око што добиваше крилја од нив, се гледаше целата котлина и Вардар, и се леташе високо, а не се паѓаше длабоко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ехе, а сега ќе кажете ли каде е излезот од котлината и можниот пат од другата страна?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Додека во котлините и трапишатата сѐ уште владее мракот, тука на Горуша, Круша и Бел Камен рано надоаѓа зората - пројаснета и румена.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)