Зад шалтерот 7, еден ќелавко со зачадена цигара продава билети со иста ревност и нервоза со која пуши, не вадејќи ја цигарата од уста.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Стоев сред салата, чувствувајќи се едновремено глупаво и беспомошно како овој дамнешен ден пред 26 или 27 години кога бев заврзан Команч во подрумот на зградата на „Бетон“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)