кој (имн.) - смисла (имн.)

Единствен услов е тие да бидат потребни во било која смисла, но и да поседуваат одредена „туѓинскост”, која ја поседуваат во онаа мера во која одговараат на вистинските проблеми.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Повикувањето на овие атрибути на умот е конститутивно за интенционалистичкото објаснување на сфаќањето и применувањето на правилата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во која смисла ние безнадежно заталкуваме кога го интерпретираме нашето однесување во согласност со овие категории?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)