кој (имн.) - згора (прил.)

Го повика рабинот и му рече дека меѓу луѓето се говори дека син му во градот се сретнува со некаква жена, која згора на сè не е и правоверна.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така, свиркајќи со устата, патникот стаса пред вратата на градот Солун.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во рацете селанецот носеше голема, од врбови прачки плетена кошница, која згора беше покриена со бела, чиста крпа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)