Ги собра и другите предмети останати од него: лулата, чешелот за косата, малото чешле за мустаќите и густите веѓи, игли и конци за везење, влечките, географската карта на која беа обележани земјите и местата каде што ги поминал - и сѐ спика во ковчеџето да не ги гледа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Мита, која беше отишла по голема потреба, виде како Ставре во трапот си ги переше гаќите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сѐ беше измешано на палетата, која беше во рацете на Севишниот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дури ни Таа, за која бев саканиот човек – дете, но далечен, многу далечен.“
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Татко, во семејната речиси инстинктивна стратегија, процени дека фашизмот не носи добро ниту за семејството ниту за земјата, па реши да ја минеме, ноќе, незабележано од сите, границата која беше невидливо означена на самото Езеро.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
- Стани... - му повела Панде и му ја тргна чергата со која беше покриен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ме следеа и чекаа - бесмислица! - да ме стапнат со атентаторска бомба в пазуви, со тајни материјали од онаа букурешка седница на која беше донесена Резолуцијата, со докази поради кои главата, сама од себе, ти паѓа пред нозе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Која беше Елен Лејбовиц? Каде е таа денес? Дали е жива?
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)