коњ (имн.) - бев (гл.)

Оглавите и самарите на нивните коњи беа украсени со поинакви монистра и везени веленца.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И тие облечени како кадијата; и нивните коњи беа украсени со китки по уздите, со убави седла и скапоцени сеџадиња и разни скапоцени пулејќи и ѕрнѕурки.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Коњите беа јадри, убави, со светло влакно, потшишана опашка и гривна и секој имаше посебна боја: сива, кафеава, црна - како и униформата на нивните сопственици што ги јаваа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кираџијата остана спокоен и ладнокрвен како ништо да не му нашле...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Неговиот коњ беше многу мирен и така спокојно патувавме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
За миг коњите беа растоварени, вреќите одврзани и внимателно претресени.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Беше рано утро. Пролетта настапуваше...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сите станаа на нозе. На коњите беше натоварена муницијата, бомбите и динамитот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)