ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Светот ќе го понесам во фенер од светулка, На крилат коњ ќе го пренесам цело време За да застанам пред себеси И да речам: Би небичас А се беше Бреме Бреме Бреме.

И велам: Еве го Ангелот Се качува на коњот Ќе одлета без мене Ќе одлета без себе Додека Сам Самувам Во самица.

По стотина чекори, сега на албанска територија, им се придружи офицер на албанската војска, кој им рече на грчки: - Другар генерал, џипот чека. Коњите ќе останат.

И еден бел коњ ќе вишти некаде во залезот и ќе чека некого за да отпатува неповратно таму кај што престануваат сите значења и на прелагите за некаква света должност кон татковината и безброј други баналности...

Изгледаше дека ќе падне и ќе се разлее како влага во влагата, додека коњот ќе продолжи да ја влече својата тешка судбина, незнано некаде во магла и неврат.

Затоа во тоа утро Отец Симеон им рече на браќата: „Над нас се збираат темни облаци.“ Тие погледнаа во белото небо и со неверување прашаа навистина ли спомена тој некакви облаци а Отец Симеон рече дека точно тоа споменал и дека коњот ќе му донесе несреќа.

Или дека водата „Пелистерка“ од 250 гр. за прскање на постелата е, за да ви тргне и малку е скапа, дека од Израел ја носиш, или уште од подалеку, ама гарантира дека од мртов коњ ќе го направи „пастув“ и дека ќе мораш полиција да викаш за да го симнат од тебе.

Напред, детуле, рекол на својот јазик: водата во која јавачот или коњоводецот ќе ја види месечината, онаа вечна и двојна во исто време, на коњот ќе му даде крепкост и змејска сила. Така зборувал.

Кога јавачот и неговиот коњ ќе се оддалечеа до самиот крај на големата песочна плажа, до оние карпи што од источната страна го ограничуваат малиот залив, детето го свртуваше својот белчо и на ист начин галопираше кон главната плажа.

Потем логотетот се созеде и почна со зборови најгнасни да фрла по сите нас, освен по Лествичникот; рече дека ќе нѐ распушти, дека ќе нѐ прогони од царството, дека имињата ќе ни одземе, прав и пепел дека ќе нѐ стори, дека за опашки од единаесет коњи ќе нѐ врзе и ќе нѐ влече сѐ додека трае животот на коњот, дека главите наши на кол ќе ги надене и на ѕидините од градот ќе ги истакне, како бајраци на срамот и лицемерието, на неверноста кон себеси, како пример за тоа што ќе ја снајде устата што говори она што не говори душата, и тоа пред тронот владетелски, царски!

Беа пошле да му ја покажат скопската околина на Миклоша, а за тоа Марко доби дозвола од беледието, и згора - уште еден гаваз што на коњ ќе оди покрај нив и ќе ги чува од недајбоже.

Што има врска Југославија, велам, зар коњот ќе го викаме коза?

— На два коња ќе те черечиме, ми велат мене, ко јаре на ражен ќе те вртиме.

На убави коњи ќе дојаваат до брегот на Езерото, до лотките во шамракот скриени.

Слушај сега - еден ќе појде во Кукулино и ќе побара помош, сѐ што може да држи вила или секира да ни појде во пресрет.

- Можам да појдам. - Тежок си. Коњот ќе пукне под тебе. Ќе појде Лозан Перуника.

Ако го прежали коњот ќе ја омажи ќерката си, ќе ја симне таа тешка мака од вратот, ќе се издиши.

Децата весело извикаа...! Ураа! Ураа! Ураа! Ова е принцезата наша што очи боди, а по нејзе принцот, на бел коњ ќе оди, решивме денес круна да ѝ ставиме, и до утро журка ќе си правиме...!

Брат му рекол: Арно велиш, имаме сода, еве оганот гори, за час ќе го суредиме и ќе го продадеме, брашното ќе му го земеме, коњот ќе му го пуштиме сам да си оди дома.

Коњот застана на задните нозе, фркна и се впушти во бесна брзина која беше најубаво нешто што некогаш сум го видел.

– Ќе ме оставиш ли и мене да појавам сам? – реков јас. – Тоа зависи од коњот, – рече братучед ми. – Слези. – Коњот ќе ме остави да јавам, – реков јас. – Ќе видиме, – рече тој.

Кога јавачот и неговиот коњ ќе се оддалечеа до самиот крај на големата песочна плажа, до оние карпи што од источната страна го ограничуваат малиот залив, детето го свртуваше својот белчо и на ист начин галопираше кон главната плажа.