крај (имн.) - ѝ (зам.)

Таквите личности, и самиот знаеш, се вљубуваат само еднаш во животот и до крајот ѝ се верни на таа своја љубов.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Грнчарот ја подврза косата и горниот крај ѝ го залепи на една грутка влажна глина. Речиси ја посади во глината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога се созеде, ја виде и Сија Хаџибанова. Седеше на еден камен, собрана и премалена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кучката се двоумеше, но на крајот ѝ пријде.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На крајот ѝ испраќа искрени поздрави и ја моли да му испрати своја фотографија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)