крај (имн.) - не (чест.)

Натамошниот тек на авенијата е во изградба и крајот не се гледа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Шарено време, трудно: ниеден крај не му се досега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оти ако дозволиш да те обезми несреќата, тогаш најлошио крај не ти бега.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Така секогаш почнуваше он чиј крај не можеше да се согледа; сѐ имаше свој брз крај што тој и не можеше веќе да мисли ни на почетокот. И тој веќе не беше тој.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Погледнете ѝ во очи на осамата Погледнете ги слабоста и мааната Посакајте ги совеста и доблеста Не е животот чаура тесна Ниту енигма за вас прелесна Улогата ваша никогаш до крај не е доиграна Не поклонувајте се пред време Завесата сѐ уште не е спуштена Сѐ уште не сте спремен Да чекорите без трема Да излезете од закоравената лушпа Во која со векови се дреме...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Одиме меѓу бараките, а крајот не се догледува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едиповата плата оди одвај за долгови чијшто крај не може да се види уште.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)