И само господ знае каде одат тие, што мислат и што чекаат од оваа новогодишна ноќ во која неочекуваниот снег ги покрива ретко расеаните капки крв по пустите улици.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Но, она со мочкањето крв по неколку дена во месецот, тоа е страшно - ако е вистина. Нели не е?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се исправиле еден по друг, многумина со прснати капки крв по лицето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пцуел старечки и ревел да го остават мртвиот, ќе се научат на човечко месо, и по своето ќе посегнат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Борбениот повик нѐ вика и пламти во нас со духот на сите предедовци и со дуот на сите оние храбри синови што секојдневно ја пролеваат својата крв по затвори, логори или со пушка в рака.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Така им ги вадевме модриците, потсирената крв по телата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За него веќе ништо не можеше да го наполни овој ден и сета онаа белина напред; таму остануваше само еден прекрасен, но не уловен лов, а еден онаков самјак можеше да остави по себе во снегот и цели коски, можеше да направи и цела една бразда крв по должината на целата трага, а пак да не падне, пак да не биде кутнат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Гледај каде живееш. Пукаат черепи, тече крв по сокаците, затворите полни, глад и сиромаштија, секој станал против секого, брат од брат се одродил, а ти диваниш за нова црква во недела наутро.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)