Копитата тапкани едно врз друго и во круг имаат своја геомертија, своепаметење, свој ветар, тоа не се траги на крупни и гледани коњи, тоа не е кас на римски освојувачи, на крстоносци, на ислами со бајраци и полумесечини; тоа се траги на боди и непотковани копита на наши коњи и крај нив траги од непорочен допир на човечкото месо и земја: тоа се босите нозе на мојот народ.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ставивме нога на Вичо и Бигла, на Лунѕер, Лисец и на Мали-Мади и сите други ридови што изгледаат како да се врзани со еден синџир и во круг имаат лик на венец...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Не Влатко, споредбата не ти е добра - и од круг има излез.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)