Уметноста се повлече во цитаделите на културата од каде се појави дури од неодамна; рок културата беше пратена во прогонство на Main Street; и повеќето од децата на Фектори, меѓу кои и јас, избирајќи помеѓу Кејт Ричард и пост-минимализмот, се определија за музиката. (...) Но идејата останува заедно со Ворхоловата осудена на пропаст визија, така што мислам дека некаде во музејот на Енди Ворхол, треба да постои оваа, налик на пештера сребрена соба со бели излупени цевки и нечист под.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ричард Флод Дневниците на Енди Бјанка и Халстон сега личат на вистински пар. Како од романса.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Самата култура беше, мислевме, прилично небитна. Што ќе ни е геј-култура? На крајот на краиштата, си имавме геј-секс41.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во геј-општеството од тој период, преминот од девијантни во нормативни родови стилови, подемот на сексот како симбол и практика и евтаназијата на традиционалната машка геј-култура беа меѓусебно строго сврзани.
Она што кралицата беше за бучот, културата беше за сексот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Моменталната можност што ѝ се даде на оваа култура умре 1968-та, нешто подоцна прогресот на високата уметност и музиката од улицата дивергираа за првпат во деценијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)