Помисливме дека завеса од ниски облаци се спуштила над Париз, но не беше така.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Нејзините прсти беа слаби, елегантни и многу бели во споредба со бургундски црвениот лак на ноктите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Мраморните лакови на ноздрите ѝ потреперувале како на младо животно во сетилно претскажуваше на слатки можности што ги шепнува развигорот на будењето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се најдува лево од малечката заветрина Трн Дабје, која е безводна и која ја сочинуваат почетокот на јужниот лак на Потковицата и крајот на западниот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Освен неколку крупни кадри, поголемиот дел од сцените е компониран во широкиот лак на масата за вечера и плановите на кујнската послуга, кадешто е остварена раздалеченоста и контролирано растојанието.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се насмевнала само со едната страна на лицето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лаковите на подножјето успешно ги прицврстивме, четирите носечки столба се кренаа речиси исправено, а потоа се споија во еден единствен носечки столб кој стануваше сѐ потенок и потенок.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Го следев верно во животот големиот татков молк што ѝ да се случеше во земјата на нашите корени, во големиот лак на нашиот егзил.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)