лик (имн.) - бев (гл.)

Радосната Вест зборува за Синот Негов, што по својот човечки лик беше од родот на Давид, а по својата божествена светост - Божји син, оној што воскресна од мртвите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Еден таков лик беше и Џо, претходник на Акбар и Џеф од Life in Hell.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Често во неговите наследени книги со старо турско писмо, пепелта од неговите цигари при занесните читања се истураше и врз синкавите персиски минијатури, арапските арабески, небаре неговиот лик беше засекогаш заробен во нив.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неговиот лик беше пред мене и додека мижев.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Излезе да ме оставиш со портретите но јас дека со нив се покриени млаки пејзажи: жолти езерски брегови, светли копи сено, црвени идилични неба. најпрвин ликовите беа нејасни.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Наместо тоа, таа покажуваше женски ѕвезди или диви со кои се идентификуваа постарите геј-мажи, изгледа зашто тие предосудени, трагични ликови беа одраз на долните услови на нивните бедни животи и од нив одекнуваше архаичниот облик на машкото геј-постоење од кое ние сме имале среќа да избегаме – од кое нè ослободило геј-ослободувањето.40
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)