лице (имн.) - ми (зам.)

Како ова срце да преболи, ова небо солза ми осветлува, а ноќта болка ми сокрива, лице ми венее зошто твоето не ме љуби.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сакав да плачеш со мене, овие солзи се моите чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Лицето ми посивело, одвнатре се сушам, јас сум couch-potato.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Целото лице ми го изнапиша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислам дека еден дел од лицето ми остана внатре, кај началникот: ми го кине ко крпа и си ги брише чевлите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И лицето ми станува крпа, срамно шамивче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден дел од неговото лице ми заприлега на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лицето ми е ситно, велам, ама со големи очи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не знам дали лицето ми е налице или наопаку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тешко говорам, оче Доситеј. Пред неколку дни, погледни, во устава ми жугнаа нови заби и почна моето второ детство како некогаш, кога имав шеснаесет години, што почна староста на мојата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но умирачката, оче, има свој есап: половина лице ми е истинато и скаменето, утре можам да се вкочанам до ножните прсти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таму во мене гледаа друга Милка, лицето ми беше како восок.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Уште еднаш отидовме во касарната, а мене умот ми се вртеше, не можев да одам како што треба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)