Поворки од овие луѓе минуваа планирано и организирано крај експонатите и кустосите на Атеистичкиот музеј.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Зашто улиците беа како еден огромен јазик, и додека луѓето минуваа по нив вкусот на нивните ѓонови се впиваше во длабините на камените пори за да биде испитан со лакмус.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Дуќаните му беа подредени по работ на најпрометната улица во големиот град. Овде луѓето минуваа како надојдена река.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)