луѓе (имн.) - паѓа (гл.)

И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вака седел Буда. Луѓето паѓале на газ од милина.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Околу мене луѓето паѓаат ко круши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тогаш ангелите со сиви крилја ликуваа со шестократно свиените рогови во рацете зашто сега почнуваше нивното царство...  А таа, можеше да го засака овој град...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)