Жена си замислува имиња кога патува, ги помни во моментот: Добрина Стана, збунаија тхено, Бурглос.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Само по менувањето на пејзажот и по мапата во која одвреме-навреме погледнуваше знаеше дека државата се сменила.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Мајката на Д влезе во неговата соба, ја свитка старата мапа во ролна и се упати кон најблиските контејнери.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Да одам по Добрина со туристички чекор, мапата во џебот од синото палто (таков студ, а да си го оставам капутот во Бурглос), до еден плоштад спроти реката, речиси врз зататнетата река со искршени мразови и лаѓи и по некоја птица рибарче која таму се вика збуанија тхено, или нешто полошо.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Бидејќи филмското разгледување на секоја од деветнаесетте милиони жртви на СНН -како мапата во природна големина - би им се потсмејувало на човечките напори, се сметаше дека е добро полето да се скуси, ако не и намерата, и да се пронајде, по пат на случаен избор, претставник на жртвите чиешто искуство би помогнало да се објасни овој феномен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)