„Се вратив,“ реков, минувајќи со крпчето по ножот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Едно попладне додека седевме на балконот, мајка праша: „Ќе дојде ли?“ „Кој?“ „Зигмунд.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Откога стивна вревата, мајката праша: "Каде е Марко?" - сите се растрчаа да го бараат, но него го немаше.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Кога ме виде како ја прибирам во кутија, мајка праша: „Што е тоа?“ „Ластовица,“ реков, заклопувајќи ја кутијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Ќе дојде. Секогаш се враќа во Виена на крајот од септември.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Се врати,“ слушнав како гласот на мајка прашува и си потврдува едновремено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Ќе ја чуваш затворена?“ „Мртва е. Ја прибрав за да ја фрлам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)