место (имн.) - во (предл.)

(...) Денес убавото тело егзистира како пазарна марка со својата вредност и местото во хиерархијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нема веќе пристојни места во овој град!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Количеството на фонетски единици на старословенскиот јазик значително го надминува количеството на фонетски единици во грчкиот, што доведе до неопходноста за создавање на група дополнителни знаци за пренос на типично словенски фонеми.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Поодвратно кафе во живот не сум пиела! (Од шољата извлекува влакно) Како да е од куче! (Го гледа внимателно) Оние рунтави џукели полни со болви!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Соодветно со тоа, бројот на знаците во новосоздадениот систем на писмо не требаше да биде помал од 36, што е токму случај со старословенската глаголица, при што знаците, што се наоѓаат на последните места во низата на глаголицата, се користат за изразување на бројните вредности на илјадите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За истиов сторен прекршок ќе му се изрече глоба во износ од 10.000 ЕУР на работодавач–физичко лице; а 7.000 ЕУР на директорот, односно друго одговорно лице кај работодавачот (чл. 264, ст.2-3 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но нетрпеливоста и напнатоста растеше со огромни размери.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Глоба во износ од 15.000 ЕУР во денарска противвредност ќе му се изрече за сторен прекршок на работодавач – правно лице, ако: – не е склучен договор за вработување меѓу работникот и работодавачот, 292 работодавачот не го пријавил работникот во задолжително пензиско и инвалидско осигурување, здравствено осигурување и осигурување во случај на невработеност пред стапувањето на работникот на работа, договорот за вработување не е склучен во писмена форма, не се чува во работните простории на работодавачот каде што работи работникот и не му е врачен примерок од договорот за вработување на работникот (чл. 264, ст.1, ал.2 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во еден момент, директорот на фирмата го прераспределува на друго работно место во општина Кавадарци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако судот, поради било која причина, не работи на денот на закажаното рочиште, е должен да го објави на својата веб-страница и на видно место во судот, денот и часот на одржувањето на новото рочиште, а странката е должна да се информира за истото (чл. 126, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тие, едноставно и ладнокрвно, не се земени предвид (David Daube) – па оттука, сосем точен е впечатокот дека правните акти кои се донесуваат во оваа област, се сконцентрирани првенствено на оние кои имаат [имотните/ богатите/работодавачите], односно оние кои го заземаат централното место во ‘високото општество’ и кои благонадежно ги финансираат предизборните кампањи на речиси сите поголеми политички партии кои подоцна, кога ќе дојдат на власт, во знак на благодарност и по принципот „Do ut des – ти дадов за да ми дадеш“ ги спроведуваат нивните антиработнички агенди. Оние кои немаат [неимотните/сиромашните/работниците], како да се невидливи за системот – тие, заедно сосе нивните проблеми, просто- напросто, се игнорирани!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Писмото кое беше испратено на старата адреса на живеење – од која Авдиќ се отсели уште во 1994 – беше со намера да се издејствува тој добие отказ поради, наводно, нејавување на работно место во период од 44 денови (откога Орхан го доби писмото, па сѐ додека не се појави лично во фабриката „Киро Ќучук“).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Правниот поредок на практичните Римјани беше востановен 10.  А покрај класичните правни текстови (пр. уште и Paul. Sent. 2,18,1), за присуството на работните спорови, во еден поширок контекст, читаме и на други места во историската литература: на пример кај Кикерон (Cicero: De officiis; 1, XLII, 150sq.; 1, XLII, 151sq. и De oratore; 1, XLV); кај Катон (Cato: De re rustica, 136); потоа во Новиот завет на Светото Писмо (в.Евангелие по Матеј, гл. XX, ст. 1-16); па кај Апулеј (cf. Apuleius: Metamorphoseon; Lib.IX, 6sq.; Lib.VII, 22sq.; Lib.IX, 35sq.; Lib.IX, 12sq.) итн.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Спорот на Авдиќ настанува како резултат превирањата во претпријатието и добивањето отказно решение поради наводна дисциплинска повреда, 3 од летото 1999 година – кое, всушност, нему никогаш и не му беше врачено, иако заменикот на генералниот директор (З. Андов), тврдел дека, уште во јули истата година, на Авдиќ му било испратено препорачано писмо за тој да се јави на разговор во управната зграда на друштвото во Велес на која средба тој не дошол, поради што против него била поведена дисциплинска постапка за кршење на работниот ред!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во градскиот комитет започнаа да пристигнуваат поплаки од основните организации на партијата за недоличното однесување на козите на разни јавни места во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Затоа и Бог не е на ниедно од оние места во кои ќе погледнеш да го побараш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако не се сетиш, не можеш да се сетиш, тогаш како некаде во главата, во мозокот, крвта да ти се згрушува, ќе почуствуваш нешто налик на потисок на одредено место во главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Татко ми не поверува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка ми која го преживеа крлежот во увото во планинско село во минатиот век и пукнување на слепо црево во интернат во туѓина каде што ја идентификувале со плочка со бројче околу вратот далеку од дома и од родителите, почина на клиниката која е на десетина метри од моето работно место во истиот момент додека на брифингот се фалевме колку се успешни реформите во здравството.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Додека го гледав сето тоа заедно таа ноќ, имав впечаток дека е многу повистинито (мислам, поневистинито, што всушност е многу повистинито) отколку кога навистина се случило - Еди и Ондин, еден покрај друг на пуста и ветровита плажа, облачен ден и само звукот од камерата, додека нивните гласови се губат во ветрот и одат некаде над песокот, додека се обидуваат да запалат цигара и сето останато.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Седевме во мракот на Синематик и го гледавме метар по метар материјалот што го снимивме во текот на целата таа година по сите места во кои бевме - Сан Франциско, Саусалито, Лос Ангелес, Филаделфија, Бостон, Хемптон и ширум Њујорк, во кој се наоѓаа сите наши пријатели.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дефинирањето на ВР со телеприсуство угодно ги исклучува имагинарните светови на уметноста, математиката, и забавата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Роботичкото телеприсуство доведува до правовремена човечка ефективност на едно реално место во светот без да има човечко суштество од крв и месо на таа локација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Некои луѓе останаа во текот на целиот филм, некои станаа и си отидоа, некои заспаа во своите седишта, некои заспаа во предворјето, а некои беа како мене - не можеа да го тргнат погледот од платното ниту за момент.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Монмартр“, со неговата знаменитост црквата „Секр Кер“, можеби е еден од најпривлечните места во Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На многу места во Сен Мишел „хипиците“ имаа послани ќебиња на кои продаваа накити од жица, кои ги правеа на самото место.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За нив, за убавиците, султаните во овој сарај одделиле едно крило заклучно со железна врата, каква што не се среќава на други места во овој дворец.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Горештините принудија многу луѓе да се оттргнат од градската врева: железничката станица е претрупана со патници и тешко се добива место во вагоните.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во ноќните часови, на најпрометните шеталишта, и тоа не само на Сен Мишел, туку и на сите вакви места во Париз, па и на сите попрометни станици и шеталишта во париското метро, интензивна трговија водат „хипиците“, кои се препознаваат со своите екстравагантни изгледи, облекување, по брадестите физиономии и испосничките лица.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Можеби никаде на други места во Келн, навечер и во ноќните часови нема толку луѓе по улиците и кафеаните, колку во овој кварт под мостот на Рајна.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Над Уј, од каде започнуваат и благите планински превои на Ардените, се втиснало уште едно градче, едно од најпознатите места во Белгија - Сартр, во кое се родил и долги години живеел нобеловецот Пир, свештеник, награден за хуманитарност.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На Елисејските полиња и на некои други места во Париз, мислам на „Сен Жермен де Пре“, има специјални дуќани, овде ги викаат „американски“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го видов, верно беше мал по своите димензии, но вакви мали прозорци има и во други градови и места во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се насмеавме за сметка на тој европски, особено балкански обичај и така дознав дека д-р Астерид е дојден од Романија, како потомок на преживеани Евреи, дека по падот на режимот на Чаушеску допатувал и докторирал историја во Америка и дека го добил престижното место во Музејот, уште одамна решен дефинитивно да заживее на новиот континент.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се чувствуваше зависен од неа, од нејзиното молчаливо присуство кога беше со неа, било дома, било на неколкуте типични места во градот, од нејзиниот цврст чекор кога го држеше под рака при прошетките по паркот, од нејзиното тело што доаѓаше до полн израз кога се свиваше со невиден занес додека неуморно водеа љубов во издолжените софиски попладниња.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Константин З заработуваше добро, воедно бележејќи и солиден раст по стрмната хиерархија на мемлосаната, веќе пристарена администрација во неговото министерство, навивајќи со сета сила за оние министри- президенти што на најистакнатото место во владиниот кабинет се менуваа, понекогаш со вртоглаво темпо, и коишто во помладите како него гледаа нова енергија погодна за какво-такво освежување во стариот бирократски поредок на државата воопшто и посебно на неговото министерство.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не е само она место во неа што го посочи Боце, има и други што ја кажуваат осудата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Колку што се ближеше пролетта, калемењето на крувчето земаше сѐ поважно место во вечерните разговори меѓу Пискулиева и дедо Ивана.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таму, во лозјата се собраа дечишта, па и по некој возрастен и Ѓорѓи им држа реч, да се дигне народот против беговите и чорбаџиите, да коле и тепа народни изедници и на крајот да се дигне и на востание како Коприштица, Пештера, Батак и други места во Бугарија и Србија што направија и, ете ги сега слободни, та „и ние да се ослободиме“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Спремни ли сте да се најдеме на своите места во Македонија? Не требаше друго ли да кажува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
КПГ и ЕАМ во текот на 1943 успеале да ги опфатат сите населени места во Грција и да го вклучат населението во ослободителната војна.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
ЕЛАС ги зајакнал своите позиции и успеал низ целата територија на Грција и делот на Македонија под Грција да формира партизански одреди.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ограноци на ВМРО (Об) биле формирани скоро во сите поголеми места во поделена Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
По првичното еволуирање во однос на македонското национално прашање, таа цврсто застанала на ставот дека Македонците се посебна нација.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Но кога во 1943 година активностите на движењата на отпорот добиле поголемо место во печатот и широк публицитет и одредени личности биле сметани за национални херои, сликата се променила.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Абе ја не сакајќи слушнав еден муабет на едни цури што се клештеа за некое место во кое забегале не сакајќи коа искачале во град.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Оваа „високообразовна” и профитабилна институција од спортски карактер започна да се развива пред околу 15 години и денеска може да се каже дека спаѓа во редот на најатрактивните и најпосетени места во градот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Правдата тешко го заземаше вистинското место во односите меѓу луѓето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Така често пати можеме да ги изгубиме детерминирачките квалификативи на еден уметнички род и на извесни деликатни места во едно дело на еден уметнички род да препознаеме друг: постои интерференција меѓу литературата сликарството, музиката и поезијата, литературата и театарот итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Обично кога се враќаа од биоскоп или театар, Павле и жената, покрај другите работи по излозите меркаа и штоф за ново палто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Единствена деградација - знак дека палтото си го отслужило своето, - што немаше повеќе за него место во орманот и што висеше на еден клинец зад кујнската врата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како и секогаш нафрла храна во јаслите, го срина малку ѓубрето кај говедата, им посла сува слама, па чекајќи така добитокот да му се порадува на убавото зимско сонце, да се надише свежина гризеше јаболко и пребаруваше низ мутвите на кошарата, низ сеното и сламата во плевната, низ сомнителните места во ѕидовите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Освен тоа, за голата живеачка му прискокна на помош и младата сопруга, која како среднистка се измоли за работно место во филијалата на едно претпријатие од нивниот крај.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На еден од тие летечки состаноци, Баге меѓу другите доби задача да стапи во врска тој и тој ден на тоа и тоа место во тоа и тоа време - се разбира дека не му беше кажано каква ќе биде таа врска, машка или женска, млада или возрасна, позната или непозната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На тоа место, и само на тоа место од сите места во Македонија, специјалистите (не се знаеше кои и за што) утврдиле дека природата зрачела многу редок елемент наречен од нив радон, кој лекувал секаков вид астма, во медицината познати од бронхијална до алергична.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Со втората Ване седна па почна полека да ја отпива, внимавајќи да ги оближе сите суви места во устата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Па кога разбраа дека го завршил факултетот и дека бара какво била работа, му предложија да конкурира за едно од испразнетите места во магазинот, при сè што за таму беше доволно средно образование.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
135 ОПИУМ И ОПИЈАТИ (OPIUM AND OPIATES) Форма: опиумот може да се пуши или да се голта иако опијатите кои се во форма на прашок, можат да се шмркаат, пушат или да се мешаат со вода и да се внесат интравенозно. (Види кај хероинот, најшироко распростанет опијат, поради што и одвоивме посебно место во овој прилог) Времетраење на дејството: до десет часа, во зависност од дозата и начинот на употреба.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Некои биографии се цензурирани - што не зачудува со оглед на некои, можеби, чувствителни места во нивните животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не зборувам за тебе Те имам заборавено на друго место Во друг час Но таму животот зависеше од ковачите На соништата А ним никој не им посвети ни шугава песна.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кети стоеше и ги гледаше додека јадеа, и во таа мешаница грабливите сојки бесшумно се спуштаа долу за да грабнат од храната и со клуновите да ја однесат во своите скришни места во дрвјата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тогаш таа се изгуби. И сите нејзини работи, што таа повторно ги стави на нивните места во собата, исчезнаа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Главата III насловена како „Класификација на работните места во јавниот сектор“ не е усогласена со Колективниот договор за државните, правосудните и органите на локалната самоуправа на Република Македонија, конкретно со чл. 48 каде е уредено дека „со колективните договори на ниво на работодавец ќе се врши групирање на одделни работи, односно работни места во одредени групи на сложеност”.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ова нормално се однесува и на чл. 16 кој предвидува создавање на Каталогот на работните места како систематизирана листа на работни места во јавниот сектор, организирани во групи, подгрупи, категории и нивоа.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Во чл. 22 ст. 1 ал. 6 од ЗВЈС се пропишува работното место „посебен советник“ или со други зборови „пополнување на посебни работни места во кабинетите на претседателот на РМ, претседателот на Собранието на РМ, потпретседателите на Собранието на РМ, претседателот на Владата на РМ, замениците на претседателот на Владата на РМ, министрите и генералниот секретар на Владата на РМ, заради извршување на работни задачи на посебни советници“.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
А најтајното место во ова царство е одајата со три печати, оти во неа сигурно никој нема да влезе, за да не го навлече проклетството врз себе“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сѐ уште го гледам: претепан, со крв што од носот му се слеваше во устата, со нога што ја влечеше, зад себе, оти Фисот го беше претепал како никој, Бога го беше отепал во него, заради есејот со кој Лудвик стана херој кога се смени власта; но тој, како што ви е познато, не наседна на тие „партиски финти“, како што ги нарекуваше, и иако му нудеа место во новата власт, тој не се огласи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А кога и се разведри насмевката не заборави да ме упати кон теглата со слатко.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оние, за кои веруваме дека ги познаваме, заземаат чудни места во нашето паметење; како да се сместени во некоја препознатлива рамка создадена само за нив и обесена на видно место пред нашето око на сеќавањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Постоеле многу такви места во кои таа немала увид.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пристапот до главнотековните општествени облици: воената служба, припадноста во црква и бракот. ‌Ова многу ги објаснува карактерот и преокупациите на современата геј-политика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Низ геј-литературата можев постепено да си го осознаам местото во светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Целата работа е во потребата да се вклопиш, да му се приспособиш на местото во кое веќе живееш и работиш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гери Глен, кој порано работел за една антисиндикална организација, Комитетот на Ајдахо за слобода во работењето, како и за Сточарското здружение на Ајдахо, и кој еднаш неуспешно се кандидирал за место во Конгресот на САД откако беше републикански комесар во Бојс, во 1998 година се преселил во Мичиген за да лобира за даночно кредитирање на школарината за избрани универзитети, кое потоа гласачите не го изгласаа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што стрејт-читателите отсекогаш правеле со главнотековната книжевност, најпосле можев да читам фикција во која ќе можев да видам како се отсликува мојот живот, како се истражува, анализира и преосмислува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа не ги одразуваше нашите животи и не ни помагаше да се справиме со предизвиците што ни се испречуваа, како излезени, горди, млади, мажествени, сексуално активни геј-мажи, кои се трудевме да си го најдеме местото во хомофобичното општество и се боревме да си ги помириме сексуалните животи со потребите од љубов, верност и пријателство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одново се поставуваат така што во средиштето ќе им бидат општествената признаеност, дефиницијата на државјанството, значењето на патриотизмот, практиката на вероисповедањето, идејата за семејството.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако можам, би сакал да ги испочитувам дострелите на геј-мажите кои, од Стоунвол наваму, пишувале, на англиски, романи, раскази и драми за машкиот геј-живот и чии дела толку ми значеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На последното рангирање, Ју-ес њуз и Ворлд рипорт го рангирале Универзитетот на Мичиген на 25. место во САД.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Мајка ѝ на Џоан Крафорд, инаку, навистина дома перела туѓи алишта некое време кога растела Џоан.) Многумина геј-мажи велат дека имале такви семејни романси кога биле момчиња: убедени биле дека се исклучителни суштества што не се во никакво сродство со билмеското, грубијанско, простачко друштво околу нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога геј-луѓето ќе се лишат од заедничкиот, комунален живот, од сопствен општествен свет, главната мисла на геј-политиката веќе не е отпорот против хетеросексуалното угнетување, туку тоа станува асимилацијата, односно приспособувањето кон главнотековното, поривот за општествена прифатеност и интеграција во општеството во целина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мислеле дека се родени надвор од својот природен елемент, дека имале некое тајно царевно потекло – дека биле кнезчиња што по некоја зла судбина, од таинствени причини, онакви новородени биле дадени да ги одгледува семејство на селанчишта и дека само го чекале денот кога ќе им се обелодени вистинскиот идентитет, кога ќе се развражи вражбата и кога конечно ќе се ослободат, ќе се ослободат од здодевните секојдневија на обичниот живот меѓу нормален народ и кога конечно ќе се вратат на местото во општеството со богатите и славните што по правдина им припаѓа, во друштвото на убавиот и најпрефинет свет.259 Копнежот по живот во естетска милост и во естетска хармонија, во сетилен раскош и задоволство, поривот да се издигнеш во светот и да се дружиш со повисоките сталежи, стремежот да стекнеш, собереш и да трошиш – да се опкружиш со убавини, реткости и скапоцености или, во случајот на Пол, со „згодни работи, со придушена светлина и со свежо цвеќе“ – сето тоа почнало да ја симболизира суштината на извесен вид машки геј-субјективитет, и тоа уште од времето на Оскар Вајлд.260 Во својата неисцрпна студија на Вајлд и на машката геј-култура, Нил Бартлет му посветува цело поглавје, насловено „Сопствености“, на односот на геј-мажите кон нивните ствари.261
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Згрозеноста од предметот го натера градоначалникот на Обурн Хилс, Том Мекмилин, кој претходно успешно агитираше и порази една уредба за граѓанските права во Ферндејл, Мичиген, да се номинира за испразнетото место во Одборот на повереници на Универзитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А какви се грижите на геј-луѓето што ќе се најдат во такви места?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Појавата на таквата фикција во изминатите неколку десетлетија ми донесе радосно, поучно и нужно искуство – со еден вид епистемолошки пробив – бидејќи ми овозможи, најпосле, да читам за луѓе како себе и да си ја сфатам пошироката состојба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потоа фатија места во камионите и во малобројните автобуси, каде што им беа давани топли напитоци.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Постојат луѓе кои повеќе не можат да се снајдат во просторот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При тие напори чувствуваат дека сите обиди се попусти, дека не можат да го најдат ни сопственото место во времето. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мнозина му се додворуваа на Боро Селински, небаре тој самиот ќе ги претставува пред Бога и пред св. Петар, небаре тој самиот ќе го држи кантарот на кој ќе се одредува местото во рајот или во пеколот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Првото нешто што бие в очи тоа е што г.Станчев си останува на истото место во сето време откако знам за него /има околу 9 години/.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом си има место националниот сепаратизам, тогаш тој треба да се пројави во милоста кон сѐ што е народно и на прво место во милоста кон народниот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И најпосле, ако Организацијата и македонската емиграција во Бугарија, особено оној дел од неа што има или државна служба со убави плати или се занимава со журналистика и со тоа има убави доходи и големо влијание на бугарските работи, така што се јавува со кандидатура за министерски места во Бугарија или си има други згодни потфати, -дали, велам, и без помошта на таа наша колонија е возможно некакво особено пројавување на нашата преродба, а имено во таква смисла како што ја спомнав, т.е. во полно одделување на нашите интереси од оние на балканските народи и во развивање меѓу македонската интелигенција и народот македонско народно самосознание?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
63. Како и на други места во книгата, Мисирков и овде му ги припишува на бугарскиот народ „глупостите“ што всушност ги правеле неговите претставници од разни партии и влади, на чело со кнезот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Холанд започнува со забелешката дека постои, се разбира, философија создадена од жени, како што постојат и феминистички критики на философската традиција и феминистички приоди кон општите места во философијата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
На едно место во подот ги растргна сите пилотни и го отвори ќепенакот. Темничина и мраз.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А во чекорењето снагата честопати знаеше и сама да му се згрчи и да се наежи на она место во ногата над десното колено, каде што беше најблизок големиот остар заб; тоа дури и кога бегаше од тоа да помисли го сеќаваше секогаш, на оној миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Реши гостинот да го прифати и да го пушти самиот да си го бара своето место во неговиот дом.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веднаш по првата недела од вселувањето во домот на Томо и ги предочи правилата на однесувањето и нејзиното место во куќата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа што некогаш беше живот сега навираше и наоѓаше место во мислите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Според имашливоста на секој новодојден му го одредува местото во каушот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тајните места во темницата му се познати.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Има уште многу други јадења кои се припремаат на оган од лепешки, а самите лепешки, пак, почнуваат да ги собираат, на одредено место во дворовите, уште од првиот ден кога, напролет, пред Благовец, ќе ги истераат гојдата на пасење во ливадите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Набрзо во 1834 година, кога се распадна военоспахискиот поредок во империјата, и по 1839-та кога со Џалханскиот Хатишериф беше гарантирана личната безбедност, имотот и вероисповедта, а со тоа создадени и можности за преселување на луѓето од едно место во друго, од селата во градовите и од помалите градови во поголемите, во Потковицата се случија некои промени кои, подоцна, имаа големо влијание врз севкупниот живот во неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го враќам минатото: провокаторот е закопан на многу места во куќава - дел во оние стари добри пегли со јагленово загревање, дел во радиотот чиј механизам го однесоа во вреќа црни и дрипави собирачи на старо железо, дел во дупката на подот во кој ја чував Неговата слика.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
За него веќе нема место во селово, а може и да е убиен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Работел на пониски владини места во Санкт Петербург пред да постигне литературен успех со Вечерите на една фирма близу Диканка (1831).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но се премисли кога виде неколку жени во униформи, кои ги пречекуваа на вратата од автобусот и им ги покриваа главите со наметки за да не накиснат, а потоа ги поставуваа во ред еднододруго, водејќи ги тивко и со решителен ритмичен чекор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во тоа време ги поставил основите на рускиот реализам од XIX век со своето ремек-дело, романот Мртви души (1842), сатира за ропството и за бирократските нееднаквости, со којашто се надевал дека ќе ги казни злоделата и ќе им ги отвори очите на своите сограѓани низ смеа, како и со расказот Шинел (1842).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Автобусот штотуку влегуваше во поплочениот двор на една огромна, волшебна зграда, која прилегаше на старо напуштено место во шума со огромни дрвја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го враќам минатото: провокаторот е закопан на многу места во куќата - дел од оние стари добри пегли со јагленосано загревање, дел од радиото чиј механизам го однесоа во вреќи црни и парталави собирачи на старо железо, дел во дупката на подот во која ја чував Неговата слика.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сепак, ние ги препознаваме општите места во некое множество програмски типови така да кога развиваме нови програми ние го користиме знаењето собрано до тој момент.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Која дома? ” се зачуди таа. „Кај нас, во родниот крај...“ „Каде е тоа?“ „Подгор. Едно место во Македонија...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Овие интелектуалци, најдени среде ужасите на војната, вкопани со месеци во рововите на смртта, во интервалите кога биле поштедени од смртта, го следеле животот на луѓето крај нив, нивната природа, песни и јазик, носии и обичаи, во надеж дека заедно ќе преживеат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како што Климент Камилски не можеше да има среќна иднина во тогашната југословенска Македонија, да го добие своето високо место во хиерархијата на повоената власт во Народна Република Македонија, со оглед на својот деклариран просоветизам, тој дури и невин одлежа строг затвор, така и Татко со својата османскотурска диплома по правни науки и албанското емигрантско минато, кој можеше да смета на висока позиција во хиерархијата на власта на нова Турција, не можеше да смета на позиција во новото југословенско комунистичко општество.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Прв се огласи замолчениот Камилски: Во просторот на источниот дел на градот постојат белезите на некогашните маала, остатоци од некогашната административна поделба на градовите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еве, мој пријателе, јас би завршил со инаетот, не можејќи да му го утврдам местото во трајната балканска меморија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пребаруваа и обајцата во свеста да не останала уште некоја значајна ориентална заемка која и натаму фрагментарно живеела отелотворена во просторот и можела да најде место во нивната конечна листа на (без)опасните турцизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко најмалку очекуваше дека оваа турска неодредена заменка, од арапско потекло (на турски falan, на арапски fulan), но набргу, откако Камилски реферира за нејзината генеза и значење (некој, тој и тој) и посебно за фактот што големиот француски славист Андре Мазон ја анализирал и ѝ посветил посебно место во своите Документи, познати како Словенски прикаски и песни од Југозападна Македонија (1923), забележани за време на Првата светска војна, кога како резервен офицер на француската Источна армија, со други илјадници француски резервни офицери, голем број интелектуалци од најразлични професии, ќе се најде на Балканот, посебно во Македонија и во Албанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој, сепак, го купи овој роман, подоцна на голема радост на Татко и оваа книга ќе заземе централно место во книгата за јаничарите во еден рафт од неговата библиотека враќајќи му ја надежта сепак да продолжи да ја пишува Историјата на Балканот низ падовите на империите, доколку вистински во контекстот на книгата го промисли јаничаризмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Третирањето на поимот инает зазеде повеќе место и време отколку што очекуваше Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа беше едно од најпроклетите места во целиот дом.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во болка, раскрвавен како рането ѕвере, секој ден 'ржеше, на секое место во домот го демнеше Кејтеновиот син, се спремаше за најстрашна одмазда.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Ох, ослепувам, - имаше на едно место во составот и јас, шутракот, толку природно сум ги превртел очите, белките да ми ги исполнат очните дупки, та кутриот Трифун Трифуноски да ти помисли оти е свршено со мојот вид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кој беше Јасер Арафат? Тој веќе беше во историјата без да го подготвувал педантно, методично и фанатично своето место во неа како неговиот друг соборец од Картагина, раизот Хабиб Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како во картагинска арена од римскиот период како да беше завршена за Хабиб Бургиба една невидлива гладијаторска борба на живот и смрт во доменот на владеењето и борба за место во историјата, во која тој не се сметаше ниту за победник, ниту за губитник.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пред секоја средба со Јасер Арафат чувствував длабока, необјаснива потреба да се видам со сето семејство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Моите во Картагина го познаваа добро мојот ритуал на блискост, нежност, пред секое заминување на тајна средба во некое од тајните места во Тунис во кои Арафат се сретнуваше со своите приврзаници, новинари, амбасадори...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Воени сили беа поставени на критични места во земјата и во градот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И не може насекаде, или било каде што ќе ти одредат случајните конвенции на историјата, да ја почувствуваш најголемата приврзаност за земјата, место во кое ќе ти се случи најбитното во животот, во согласие со вечниот ритам на природата, а не со наметнатите амблеми на еден друг живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат како ретко кој друг успеа да ја ревидира судбината на својот палестински народ, да го обедини на патиштата на слободата по вековниот егзил и самиот да стане маченик на враќањето во Палестина, историска жртва, фатен во подготвената стапица од јастребот Шарон!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со вакви мисли, обземен од судбината на Бургиба, сопрен натрапнички да се овековечи во историјата, појдов со дипломатскиот чопор кон Сиди Дауд на вистинската матанѕа, на лов на туни...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзиниот сопруг, макар што имаше браќа и сестри дамна заминати во Турција и со веќе бележити места во животот и владеењето во новата земја, тврдокорно беше решен да остане во куќата крај Езерото и да им остави во аманет на своите синови никогаш да не заминат од родниот крај.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓу ова сино небо, кое ја одречува сета историја на земјата, со сите граници и храмови, со сите камени урнатини, и лицата на луѓето, загледани во вечноста на залезот на сонцето, нема никаде простор каде што би запрело нешто митско, историско, идеолошко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Штом ќе се собереа и споредеа сите исправки што требаше да бидат направени во секој посебен број на „ Тајмс“, тој број се препечатуваше, оригиналното издание се уништуваше, а на неговото место во архивата се ставаше исправениот примерок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие извикуваа навреди кон чуварите, даваа жесток отпор кога им ги одземаа личните работи, пишуваа безобразни зборови по подот, јадеа прокриумчарена храна што ја вадеа од некои мистериозни скришни места во нивните алишта, па дури му се извикуваа на телекранот кога овој ќе се обидеше да воспостави ред.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога се одржуваа јавни судења, таа си го заземаше своето место во одредите на Младинската лига, кои ги опседнуваа судовите од рано утро до доцна навечер, извикувајќи повремено „ Смрт на предавниците“ !
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да работеше и таа во Одделот за документација можеше да биде релативно поедноставно, но тој имаше само мошне нејасна претстава за приближното место во зградата во кое се наоѓаше Одделот за проза, а немаше никаква причина за да отиде таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој беше едно темно, нечисто, бедно место во кое речиси никој немаше доволно да јаде и во кое стотици и илјадници сиромашни луѓе немаа чевли на нозете и покрив над главата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Заземам едно одредено место во просторот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Се сеќаваш ли дека на едно место во твојот дневник напиша“, рече тој, „ дека не е важно дали јас сум пријател или непријател, затоа што сум барем човек кој те разбира и со кој може да се разговара ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон штотуку го заземаше своето место во еден од средните редови, кога две лица што ги знаеше од видување, но со кои никогаш немаше разговарано, влегоа неочекувано во собата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Би можеле повторно да отидеме на она место во шумата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Одозгора си ги фрлија тешките мутафи. Многу мисли немаше Петре таа вечер: ни за впечатоците од денот не оддели многу место во главата: небаре мозокот му беше вкочанет, како и нозете.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За несреќа, Петре ја земаше неа како главно мерило за неговото место во светот. Ѝ се противеше со збор, ама душата му се џврчкаше како влакно на пламен.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Моето место во неговиот живот е отаде првата влезна врата, јас сум му за пред светот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Имено, специјализираниот Британски суд за работни односи, во спорот R. vs. M.K., пресуди дека конкурсите за работно место во коишто е назначено дека се бара минимално работно искуство во години, можат да бидат индиректно дискриминирачки врз основа на возраста (т.н.„старосна дискриминација“) – па, кога приликите тоа го дозволуваат, треба да води сметка да се избегнува ваквото условување.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Зашто со големи маки успеа да го зачува минувајќи со него разни земји и места во светот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таму, собирајќи секакви дрвени дробеници, има малку место во неа да се смести и околината: фабриката со оџакот што се брца во денот што постепено се разбиструва, бавчите во кои како да се напикала снагата на зградата, дрвената куќарка на Дине Бочаровски (скоро сите дрвената барака ја сметаа веќе за негова), големата куќа на неколку ката зад бараката на Дине со џамови во кои оти на високо проблеснува изгрејсонцето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Така така и ми побегна темното од лицето, очите си дојдоа на местото во глобовите, меѓу коскулињата се појави мевце и повеќе не ми остануваше вода кај клучните коски по капењето во јавната бања.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И открија дека има место за сите, дури ќе можат, исто како што прави Геле Колишев, да шаркаат по плочата и да си одредат место во кое ќе можат да си ги сместат своите газови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Она што ме возбудува е да мислам на новите начини како ова да се прави, и нови места каде тоа да се прави, нови места во кои музиката може да се случува, и нови состојки што можат да се употребат, и така натаму.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Едноставно знаеја дека тоа не е веќе место во кое можеа да се муваат туку така.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој едноставно сакаше тоа да биде место во кое клинците не би чувствувале потреба да се муваат 24 часа дневно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Немало да има ни граѓански отпор, ни борба за човечки права, ниту Роза Паркс ќе седнела на предно автобуско седиште резервирано за белци, ниту Кенеди ќе ги добиел изборите, ниту Мартин Лутер Кинг ќе држел историски говори, ниту Врховниот суд ќе ја укинел расната сегрегација по училиштата и универзитетите, ниту ќе се случел маршот на Вашингтон, ниту Црните пантери ќе имале муда да кренат глава, ниту демократите ќе се степале со полицијата на својата чикашка конвенција, ниту ќе се изродел студентскиот бунт, ниту ќе имало мировни движења, ниту ќе дошло до сексуалната револуција, ниту до флауер-пауер, ниту до мејк-лав-нот-вор, ниту до филозофијата "грлс сеј јес ту гајс ху сеј ноу", ниту до појавата на феминизмот и женската рамноправност, ниту ќе имаше слободен печат да го раскринка она лајно Ричард Никсон, ниту ќе имаше нудистички плажи и кампови, ниту ќе имаше екологија и борба против индустриските штеточини, ниту Латиносите и Азијатите ќе добиеја пристап до раководните места во државната администрација, ниту хомосексуалците ќе се избореа за право на слободна љубов, ниту поп- рок ѕвездите ќе држеа концерти за гладните во Африка, ниту јас како тинејџер ќе можев да носам искинати фармерки пред жива мајка Милена, ниту ќе можевме глас да кренеме против крвожедните корпорации, ниту ќе смеевме попреку да ја погледнеме воената индустрија, ниту ќе беше можен антиглобализмот, ниту пак глобализмот, ниту секоја сабота ќе одевме на протести против војната во Ирак, ниту денешниве манекенки ќе шетаа по писта во танги и со разголени гради, ниту Клинтон ќе смееше да зуцне дека дувал хашиш и ја таклабасал Моника Левински, ниту Џена Џемисон ќе направеше толку пари, ниту Ал Гор ќе можеше да попува против глобалното затоплување, ниту Бил Маер и Мајкл Мур ќе можеа осум години да плукаат по Буш и Чејни, ниту медиумите ќе признаеја дека Сара Пејлин е бимба бимбосана, ниту сега јас и ти ќе седевме овде со зелена карта, со другарот Обама на чело.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Навечер завршуваме во барот „Хабиби“, едно сомнително место во коешто се собира блискоисточниот свет и каде што арапските принцови, опкружени со лажни блондинки и реални малигани, ги кршат законите на Куранот заедно со своите сиромашни сонародници.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Таа настојуваше, колку што имаше моќ во тоа кревко тело, измачено од раѓањата, од преселбите и од приспособувањата на новиот живот, но раководено од силниот дух, да стигне секаде, и в куќи, но и на првото работно место во киното „Балкан”, и да се грижи за нарушеното Татково здравје.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа си имаше тајни места во куќата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се случуваше Татко да заборави книга на чардакот или на друго место во домот, па Мајка нечујно да му ја донесе, да ја стави на вистинското место.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Настојуваше да најде место во судската хиерархија на албанската монархија. Не остана долго на оваа служба.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Под душемето на чардакот имаше едно скришно место во кое ги криеше книгите кои можеа да бидат забранет и да му донесат несреќа на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Луѓето како што пристигнуваат, така фаќаат место во бавчите, на островцето каде што истечуваат изворите, крај брегот на езерото, по дворовите, спростираат ќилимчиња, веленца и седнуваат да се одморат, да јадат; како што надоаѓаат луѓето од околните и подалечните места, така сѐ повеќе се полни просторот околу манастирот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се правеа потери: се опколуваа и пребаруваа сите места во селото и околу него, се правеа проверки и во другите села, упаѓаа џандарите ненадејно во куќите, плевните, кошарите, бачилата, пештерите, се пребаруваше секое делче каде што се претпоставуваше дека Анко се крие, но безуспешно.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таквото езеро го привлекуваше човечкото око низ историјата: на Римјаните кои овде го изградија патот Виа Егнатиа и го основаа градот Лихнидос, на Византијците, на православните, кои направија од Охрид доминантно место во својата сфера на влијание.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Езерото, еден од најстарите резервоари на светот со слатка вода, покрај Бајкалското Езеро и езерото Титикака, може да се смета и за меморија на планетата, за него денес може да се зборува како за „музеј на живи фосили”: не помалку од двесте ендемски фосили живеат во него, меѓу кои и пастрмките летница и белвица, еден вид уникатен полжав, кој се верува дека е стар триесет милиони години, но исто така и сунѓери што не се среќаваат на друго место во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тука е нивната грешка во сфаќањето на картузијанскиот субјект како ултимативно антропоцентричка идеја, додека всушност со растеж на картузијанизмот и со него поврзаната коперниканска револуција, субјектот ја губи својата вкоренетост во природата како и своето средишно место во универзумот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Парадоксот на перформансот на Кулик е во тоа што тој не сака да ја разоткрие својата посебност како руски уметник, туку се обидува да даде одговор на универзалната дилема во односот човек и животно, човековото место во природата итн. 10 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Езерото веќе ги ниша соништата на светот. Вечерницата пак нив ги води по знајни и незнајни места во пресрет на муграта моја што постојано ја создаваме човекот ноќта и јас.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Затоа Милошевски да престанел да интервенира бидејќи за спомнатото шпионче можело да се случи да се заземе и лице од највисоко место во Внатрешни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Негово е она согледување дека едноличноста на грдото ги зазема најубавите места во нашите спомени иако не сум спремен да ги прифатам начините што тој ги предлага за да се надвладеат ваквите состојби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Напоменуваме дека на повеќе места во спомнатите манифести тој инсистира сонувањето да биде ослободено од секаков вид следења, надгледувања или да не даде господ притисоци и тортури).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тие мислеле дека таквите убави нешта, како впрочем и лошите, може да му се случат секому, ако се нацрта на вистинското место во вистински час.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Куќа цел свет мене ми е. Токму така: имам моќ да бидам на разни места во исто време.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
3. Разбирање и вера Ти се чини како да ги разбираш празните места во историјата темните периоди кои страдаат од недостаток на материјални докази и сведоштва.  Како да го насетуваш топлиот бран кој доаѓа од задграничните предели на раз-умот кајшто расудувањето се слева во едно со верата.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Неоткриениот збор името на она пред „смртта“ е прекрасен немир кој ќе нè врати во Стоби или на друго место во историјата и наследството на Земјата;
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Го чувам своето место во редот“, рече момчето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Ама, чекај, човекот веќе не шета по Атина и ни резервира место во една атинска кафеана, нели, другари, дојдовме дотука? - Е, па што ако дојдовме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во секој случај, сфаќав дека сè што знам за човештвото е семејството, неколку улици, училиштето, црквата, неколку музичари, строго цензурираната музика, неколку книги, радиото, железничкото купе еднаш годишно, морето и неколку патишта и места во Шкотска.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За сè останато бев тотален незнајко.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Неадекватна за местото во кое моментално се наоѓав).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
За тоа време, патниците се врткаа, пушеа или се правеа дека читаат весници.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Човекот е зборлест, весел и брз, во исто време го гледаат на три места во градов.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ним им беше заробен изворот Бистар Кладенец, нивното најмило место во планината, каде што ги поминуваа сите свои денови.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Според овој поим, знакот е составен од два аспекта: означител (односно, физичка ознака) и означено (концептот што го изразува).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4 Веќе структурализмот го отфрла гледиштето дека една фраза има значење благодарение на тоа што го изразува самиот поим како таков.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И може да се случи да ги прифати сите видови на различни значења благодарение на новите контексти. (Дерида го нарекува ова итерабилност на текстот.)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веќе одамна е забележано дека нема добар бизнис без добра комуникација, а таа, пак, може да има различни форми во зависност од личноста со која се контактира.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој забележува дека фразите доаѓаат во фамилии, често бинарни фамилии, и тврди дека една фраза го има своето значење благодарение на нејзината поврзаност со останатите фрази од таа фамилија, и, особено, поради нејзиното разликувачко место во фамилијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Нетрпеливиот шеф од почетокот на текстот е наречен благороднички тип.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа е познато како „комуникациони стилови“ и оваа синтагма го претставува едното од општите места во бизнис-контактите и во public relations.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако знакот во поглед на неговиот идентитет е зависен од неговото место во една мрежа од релации, означителот сѐ уште се поима како содветствувачки на еден единствен концепт, означеното; а ова е една форма на присутност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Или, отстранувајќи го велот на циркуларност, можеме да кажеме: секој од зборовите во фамилијата има значење благодарение на неговата мрежа од релации на спротиставеност со останатите членови од фамилијата, односно, неговата разлика од нив.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога влезе сите веќе си седеа, а тој се упати кон двете празни места во последната клупа до прозорецот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Гарсија е мртов, гитарата е жива да тагува над поети паднати. _______________ * Барцелона и: Гранада, Ла Кордуна, Мадрид, Кордоба, Сарагоса, Ла Манча - градови и места во Шпанија. ** Рамоно де ла Романи сепак не го знаел добро јазикот.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
СТЕВО: Еднаш да се најдеш на прво место во право време, целиот живот ќе го поминеш како по лој.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Еве сега, јас сум дојден, нема место во куќава, мислиш ќе му текне да се истави, да каже „фала ви многу, гледам на товар сум, ќе бегам”. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За жал, поради поголемата ефективност во американските дипломатски работи во регионот, своите најспособни службеници во Министерството Стејт департментот ги пратил на најкритичните места во Западна Европа и на Пацификот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На повторното инсистирање на Донован дали Бугарија се смета „притисната поради концентрацијата на германските трупи во Романија“, бугарскиот министер таквата констатација ја негирал, потенцирајќи дека „концентрацијата на германските трупи во Романија, како и на други места во Европа, ја сметал за сосема нормална“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Несомнено, Бугарија во почетокот на 1941 година веќе била длабоко навлезена во преговорите со нацистичка Германија за свое приклучување кон Тројниот пакт.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ранетите од собирните места во Желево, Руља и Брезница со камиони ги префрлија во Корча.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ми се гади од математика и нејзината немоќ да ја пресмета веројатноста да се родев на друго место во друго време, да не бев јас јас, да не ми се гадеше.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И така, во смртта, за овие таткови сонародници, откорнати од своите, натрапници кај другите, можеше да се постави прашањето: кое било нивното вистинско место во животот?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Навидум авторот ни ја претставува мисијата која ќе го води од слободната и отворена Македонија, каде што тој живее, во различни места во сталинистичка Албанија, која ја напуштил пред триесет и седум години и која, речиси оттогаш, останува под сталинистичко ропство.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Режисерот, врз елементите на понуденото „сценарио“ на домаќините, односно посета со цел да се избере драма за Албанската драма во Скопје, по повод 100 – годишнината од раѓањето на Сталин од театарскиот репертоар на Албанија, имаше посебно место во делегацијата, но на тоа не обрнуваше посебно внимание.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Жали што ќе се загуби и духовно ќе осиромаши „во прериите на бизнисот”, губејќи ги своите шанси заслужено да заземе трајно место во тековите на европската духовна авангарда каде што имаше што да каже, можеби како Балканците Емил Сјоран, Јонеско и други.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дали бевме осудени на изгубени храмови, на изгубени места во нив ѝ Дали го губевме вистинскиот храм одречувајќи го храмот на претходната вера?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дрвото, кое потсетуваше на славната песна на Киплинг (Борхес беше верен обожавател на Киплинг), близината на сенката на Калвин, и благиот мир на тоа катче ја донесоа одлуката наместо Марија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Два дена подоцна Борхес беше погребан на тоа место, кадешто сега почива.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ни беа покажани неколку слободни места во различни делови на малите гробишта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марија се двоумеше сѐ додека не го виде последното место, под едно прекрасно зрело дрво на тиса, која на француски се нарекува иф, и тоа само неколку метри од мошне скромниот гроб за кој се покажа дека е гроб на Жан Калвин.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така, едно време, сред зимата, кога божикните снегови беа станати и секое утро тревникот го поткопуваше мраз а дневното сонце го раскалуваше, на местото во еден агол од дворот каде што ја оставаше покосената трева, најде легнато едно изнемоштено жолтеникаво куче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сакаше еднаш да го види тоа озлогласено место во кое неговите земјаци чавееја и со години пред да ја доживеат својата шведска, канадска и американска иднина.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пелагија запира малку, ја поткрева главата, врз лицето ѝ паѓаат првите студени снежинки и наместо да ѝ одговори на Чана, друга мисла го зафаќа местото во нејзината глава, дека може заради оваа промена што мигум се случува таа го имала тоа ни добро ни лошо треперливо неспокојство.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Часот траеше колку што беше потребно да се извикаат имињата на сите дечиња и да им се покажат местата во клупите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Никогаш не бев предобра ученичка, затоа што училиштето не беше место во кое ги пронаоѓав своите интереси.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Секој седнат на своето место во дневната соба, гледавме телевизија или разговаравме. Обично беа тоа интересни муабети.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И покрај фактот што во Битола сите знаеле148 дека Организацијата не испукала ниту еден куршум, не нападнала ниту еден Турчин, значи не дала ниту еден посериозен повод за битолските колежи (по примерот на Солун), генералниот инспектор на трите вилаети (Солунски, Битолски и Скопски) Хилми-паша, чие седиште тогаш било во Скопје, пред рускиот конзул во Скопје и пред дописниците на „Будимпештански Хирлап“ и „Манчестер Гардијан“ ја дал следнава неточна и тенденциозна изјава: „Околу пладне (на 6 мај) во Битола на повеќе места во чаршијата се пукаше против Турците.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Евгенијадис на 30 април, односно на 29 по полноќ, испратил телеграма во која меѓу другото стои дека околу 8 часот вечерта (на 29 април) се фрлени околу 20 бомби врз кафеани и други места во центарот и во неговата периферија, предизвикувајќи паника.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Со овие можеш да купиш само едно место во автобусот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И таму се сретнавме со многу наши популарни артисти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби е во право, ние би сакале да нè однесе на некое од тие прочуени места во други држави, каде што се собираат најголемите филмски ѕвезди, за да ги видиме во живо, како што таа ги гледа, ама и во Битола не беше лошо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)