Петар Акиноски, кој беше под патронат на Комитетот и кој, сопрво, учеше во Битолската и Солунската гимназија а потоа и во Софиската офицерска школа, меѓувреме некако успеал, преку сестра си Марија да се заѓиба со Виша Вељаноска, и веднаш по враќањето од Бугарија, то ест на крајот на војната, сакаше да се ожени со неа, но тоа Комитетот не го допушти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)