миг (имн.) - да (сврз.)

Несвесно го истегнува фустанот, запира за миг да игра со убавите нозе.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И поитав кон одајата на Филозофот, но за да дојдам до неа, требаше да поминам крај одајата на Лествичникот, пречка несовладива да минам, оти тој старешина беше и можеше секој миг да излезе од одајата своја и да ме праша каде одам во глуво доба и какви сојузи склучувам со нечестивиот; можеше да ме накодоши за сојуз со рогатиот кај логотетот, и главата да ми ја отстрани од раменици, ако се случеше тоа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само за миг да одморам... од силните чувства на нагон, што во мене ги убива беснилото...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Беше една таква радост во него, што тоа сега разигруваше околу таа раштркана солца на подот, живо помрднувајќи со опавчето и кружејќи, без ниеден миг да ја одлепи муцката од тоа место на подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зајакот остана неподвижен. Се чувствуваше како во тој миг да скинал некој единствен и прекрасен цвет од таа ноќ; од тоа дури и раката му потреперуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но уште веднаш во слизнувањето му се пристори пред погледот и тој успеа во еден миг да здогледа некакво помрднување; наеднаш имаше впечаток дека не е сам по таа угорница.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа и од таму, и од небото дебнеше остриот месец со своето гладно око, готов секој миг да ја исправи муцката и да завие по снежната штамовна дивина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сеќаваше, нишанејќи, како е исполнет до врвот со една таква наостреност, исто како самиот тој да беше она зрно во неговата цевка, што требаше секој миг да полета натаму.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаејќи колку е важно во овие мигови да имаш топло подадена рака и раме за солзи Виктор ја гушна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На лицето да му дари ведрина, да ја сокрие очигледната промена и барем за миг да се врати на „онаа Јана“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сето тоа, сакаше заедно со мигот да го издлаби во својата длабока потсвест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таму нешто можеше секој миг да исчезне.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Али Фети во мигот замолкна. Татко го впиваше секој збор, на моменти сакаше со нешто да се надоврзе, да го праша својот вујко, но не се осмелуваше во ниеден миг да го прекине.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Погодувате, тоа беше улица во едно сиромашно квартче, со накриво протегнати рушевини, со тела на куќи на кои пишуваше „куљар“ или „лимар“ на излижана и продупчена ламарина која ветерот може секој миг да ја подбутне.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Можеше во тие мигови да му ја довери нацијата на својот духовен брат Месади. Не можеше да замисли друг!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му падна на ум дека тој човек цел живот игра една улога и дека чувствува оти би било опасно дури и за миг да се откаже од неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да ја прелетаме оваа долга, морничава ноќ.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тие мигови сѐ беше еден простор и едно време во кое јас и Ема, додека во мојот стан чекавме до крај да се исцеди тешката ноќ, да искапи како катран и да се слее во некој процеп без дно, ја живеевме претходната ноќ и ноќта по таа ноќ, оваа ноќ, како една единствена ноќ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема, ајде да полетаме. Сега е вистински миг да полетаме.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега е вистински миг да полетаме. Да ја прелетаме оваа долга, морничава ноќ.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
1. Не гасне светлината на тој гласот да го запрета свој во молк што треба пред големото зло од друго зло што иде во мугрите на виделото Тоа што сенката од нив да му ја изгони сака Сега е веќе мигот да се замине што повикува со стариот копнеж на битието во трепетот на крвта Будната роса на челото светлината на утрото ја позема пат правејќи низ мракот Вика гороцветот со муграта во пазувите
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Не можеше во тој миг да го погоди текот на неговата мисла.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сега беше дојден мигот да се лиши и од илузијата на неколкуте мигови откриено време.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Телефонот можеше секој миг да заѕвони.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сликата што си ја замислив во мене создаде желба барем за миг да станам здодевен новинар што на бабичката ќе ѝ направи интервју од само едно прашање.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И во времето што одмина од ланската година кога ѝ ги собраа трите чеда и им нарамија пушки, таа дури сега, за првпат, се опушти, и олесна и единствена желба ѝ е овој миг да потрае, да се одолжи во денови и да се развлече во години.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сакав во мигот да не се заострува атмосферата. Жедта притискаше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сега беше мигот да проговори за мајката Евдокија од Прилеп, ама кадрото на Димостен во неа ја врати во рамната Војводина.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)