Собата беше свет, простор од минатото низ кој можеа да се движат изумрените животни.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во минатото низ повеќето маала се слушаше џагор, но новото време ги закатанчи децата пред своите компјутери па дружењето најчесто се одвиваше по вештачки пат и преку социјалните мрежи.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Додека го минуваше јазот доктор Јовановиќ не престануваше да објаснува дека Пеперутката е тука, покрај водата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А волшебно е да се патува низ неа како низ едно примитивно општество на утрешнината, сложено, измешано во неизмерен промискуитет, општество на свирепи ритуали, но полни со убавина во својата површна разноликост, општество на една тотална метасоцијалност со непредвидливи последици чијашто пак неизбежност нѐ опчинува, но општество без минато низ кое би се одразило, и коешто оттаму суштински е примитивно...
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Изгледа еднаш веќе имаше минато низ водата, бидејќи и пред малку, кога втрча во мојата просторија за да го објави пронаоѓањето на Пеперутката од ногавиците му се цедеше матна вода.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)