Неговата мисла крваво се превиткуваше низ него, барајќи некој сок, од кого ќе се напои и ќе престане да биде онака лепливо преклонета; ја среќаваше во себе како бара корито, по кое ќе потече, ги боледуваше сите нејзини болки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)