Тој отфрла многу од старите митови за Македонците кои биле фабрикувани во Бугарија, Грција и Србија, а кои без коментар биле примени на запад.361
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Башевски, меѓутоа, оди и натаму, така што античкиот мит за наследениот грев го комбинира со иронизирањето на идејата која во текот на југословенските војни беше поттикната од политичкиот концепт според кој традицијата, историјата и потеклото, се клучните компоненти без кои, наводно, не е можно да се доврши личната, ниту националната индивидуација.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кузман навивач, то ест капидан, станува мит за биолошки опстанок на нацијата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Порнографијата со својата дословност и занимавањето за сексуалниот ефект (еден од најстарите примери за интерактивен однос меѓу гледачот и изведувачот) му се заканува на митот за симболичката форма и естетската дистанца на уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Иако кај споменатите уметнички порно содржината дошла во уметничка рамка, да се „заокружат“ нивните перформанси исклучиво со тоа согледување сепак би било преедноставно.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Причината за тоа во голема мера се должи на широко- распространетото прифаќање на митот за транзицијата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Но, при школска примена на Орвеловата двомисла, истите тие луѓе на кои им е смешен комунистичкиот мит за преодниот период, го бранат и веруваат во „пазарно-економскиот“ мит на транзицијата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Овој мит покажува очебијна идентичност со еден претходен мит, актуелен во бившиот систем, митот за преодниот период.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Марксовата визија за царството на слободата преку митот за преодниот период беше ставена во служба на обезбедувањето поддршка за Лениновата диктатура „на пролетаријатот“.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
И втора година ме мори
нежива заспивам пред зори
без адамово ребро липам ко плам
биди мит за привиди ненасит
и минатото да биде мило
да биде што не било
***
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во тој домен беше и нејзината постојана идеја, митот за враќањето и за минувањето на границата која ја бевме преминале пред многу години и поради која останавме трајни емигранти на животот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)