Денес, во контекст на квир- и на трансродовите движења, тој постоунволски модел на машката геј-мажественост, иако сѐ уште има многу обожаватели (како што видовме предмалку во претходното поглавје), почнува да изгледа „старински“.360 Стоунволскиот бунт веќе не изгледа како некаков светскоисториски пораз на хомофобичното родово стереотипизирање, како конечно ослободување на геј-мажите од вековното робување на омаловажувачките родови идентитети, туку повеќе личи на празниот и кратковечен триумф на заблудената фантазија за безродова хомосексуалност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете што значело геј-ослободувањето, барем делумно: ослободување на сексуалноста од родот, слобода да се биде мажествен и умножување на сексуалните можности кои ги создавале новите буч-стилови на хомосексуалноста – токму со тоа што им овозможувале на геј-мажите да еротизираат други геј-мажи како геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Она што некого го правело геј-маж не биле неговиот нестандарден родов стил и неговиот женствен субјективитет, туку насоченоста на неговата сексуална желба, неговата еротска привлеченост кон мажи, неговата општествена припадност на машки геј-свет на рамноправници, квантитетот и мажественоста на неговите сексуални партнери.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На тој начин тие сѐ уште имаат директен однос спрема објектите, можноста која е загубена кај човекот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Таа исто се залагала и против сите облици на краличинство кај мажите, кои ги сметала и за несекси и за назадни – за несреќни остатоци од една мината доба на сексуално угнетување и на интернализирана хомофобија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, треба да се почитува моментот, да се демне будно секоја можност која прелетува и доколку ја пропуштиме невнимателно, таа ќе ни одлета пред носот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)