Пловат, а топлината на јужните мориња ги облева како моќниот здив на Господарот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Зад нив остануваат од босите нозе длапки што мирните бранови на морето ги полнат со пена и ситни школки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега виното се цедеше под обоените од гроздова крв нозе на разиграните ќерки на трговецот со вино, сега зовриените мориња ги раѓаа чудовиштата обложени со ковани парички додека цветните змејови разнесуваа мирис преку развеаните облаци... сега... сега... сега...
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)