мотив (имн.) - во (предл.)

Татко беше повикан да говори за своите мотиви во определбата да биде социјалистички судија и за своето судско искуство во минатото.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И веројатно ние нема да ги обелодениме нашите политички мотиви во блиска иднина со што би ги загрозиле нашите воени успеси во сегашниот момент и во непосредна иднина.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Занимливо е како самото гадење - еден од централните мотиви во опусот на Гринавеј - може да биде дадено како исказ кој не е надворешно, физички манифестиран.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој мотив во суштина се состои...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Татко се увери дека можеше да се пишува нова историја за османското време само врз основа на автентичните документи која би имала сосем друг поглед врз озлогласените институции посебно во мотивите во промената на Бога, на јаничарството, но и за позитивните облици на соживот меѓу христијанското и муслиманското население во долговечниот период.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко јасно сакаше да покаже, оправдувајќи ги своите подлабоки мотиви во проектот, дека и тој би можел да се вброи во традицијата на балканските и посебно албанските интелектуалци, дека на Балканот постои и една друга голема култура на луѓе кои црпеле како од европската западна култура, така и од источната исламска култура која ќе ја донесат Османлиите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Меѓутоа, тоа не го правеше многу систематски, а и никогаш директно не користеше нивни мотиви во своите дела.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сепак, го фасцинираше креативниот процес кај децата и начинот на кој тие го гледаат светот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Точно и тоа се основните мотиви во песните од збирката поезија „ПОЕТСКИ БЛЕСОК” од Олга Наумовска.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Оваа постапка се нарекувала “l’agreable illusion”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Либертините, слободните духови, авангардистите... токму овој еротски мотив во уметноста го собираа со сомнителна жар.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас живеам, си допуштам себеси да живеам, за Борхес да може да ја кова својата литература, и таа литература го оправдува моето постоење“. Чинот на пишувањето се појавува овде, ако не како должност, тогаш како нешто налик на мисија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во ТВ интервјуто дадено на Вилијам Бакли 1970-та, Борхес прецизно рече: „Мирно ќе ја примам смртта, бидејќи сум мошне уморен, бидејќи во животот останаа премалку задоволства за мене“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помеѓу оваа прва изјава за сопствената несреќа од 1964-та до кулминацијата на тој мотив во сонетот “Грижа на совест” од 1976-та, оваа тема се провлекува низ целата поезија напишана меѓу овие датуми.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговото најголемо задоволство беше, се разбира, пишувањето, и тоа посебно пишувањето поезија, но дури и на чинот на пишувањето тој гледаше како на актерска претстава: “Ги сакам песочните часовници, мапите, типографијата од 18- иот век, вкусот на кафе и прозата на Стивенсон; оној другиот ги дели тие склоности со мене, но толку самобендисано што ги претвора во својства на еден актер /.../ Margina #32-33 [1996] | okno.mk 211
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)