мочуриште (имн.) - и (сврз.)

- Ќе му ја засечам жилата на челото. Онаа, меѓу очите. Во таа жила 'ртат црни соништа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таму е создадено мочуриште и потонуваат луѓе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зачекорил, застанал. Во мрморењето на луѓето можела да се чуе споулавеноста на стравот дека во ваква ноќ, трескава од свој студ, водата се дави во замрзнатите мочуришта и дека земјата, за да не се распука од глад, им ги џвака заспаните жилички на тревите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Градот некако пак го излажа; го исцица од мочуриштето и го довлечка во својата жега.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)