надеж (имн.) - во (предл.)

И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И што прави Корец? Ги спојува дланките, ги преплетува прстите и со глас на очајник го преколнува бесчувствителниот прв министер за спас на солунските Евреи, со потресен глас, со насолзени очи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така Рафаил Давидовиќ засекогаш исчезна од шумното дорќолско маало.  А овој кутриот, пак, фати уште повеќе да се грижи за мајка си којашто одново остана со скршено срце, зашто колку и да не сакаше да си го признае тоа, горчливите солзи што сами се лееја во квечерините беа доказ дека прави разлика меѓу децата: Јехуда ѝ беше сигурната надеж во животот, но Рафаил, сугарето палаво, ѝ беше миленикот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеше по жени да дознае нешто повеќе за него, отиде кај турска бајачка дојдена од херцег-Босна, а еден ден скришум ја посети Мадам Мими, еден медиум чии огласи за натприродни моќи, претскажувања, симнување магии, лек против уроци и наоѓање исчезнати, повеќепати читаше во весниците, додека во нив ги замотуваше завршените алишта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Залудно. Пропаѓаат неговите надежи во старите привилегии при средбата со колаборационистот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тие не ја изгубија надежта во ниеден момент.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но она што ми остави пламенче надеж во душата дека сепак не сум ја прекинал папочната врска со Него беше тоа што додека го слушнав Филозофот како го растолмачува записот со логотетот, забележав дека уката таа подобна сосем е на уката моја на создавање на едно цело од многу здробени нешта, на камчиња подредување, на мозаик сочинување, и преподавање сказанија, што сѐ заедно еднакво е на плетењето мрежа пајакова: сѐ на свое место, сѐ во свое време, оти секое нешто си има свое време и место на лицето од земјата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Главите ни даваа надеж во востанието, како би, и тоа пропадна.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Во согледувањето на овој развој, гледајќи ја надежта во него, а истовремено забележувајќи ја и заканата, можеме да започнеме со некои дистинкции.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но Онисифор Проказник подоцна се сетил со каква надеж во премрзнатите прсти старчето му ја стискало раката во исчекување дека набожен и благословен од мајката Минадора ќе го спаси, ќе му помогне да стане и да зачекори по линијата на својот продолжен живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со второто име сум станал ова што сум - и Дмитар и Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак, за да им даде на знаење на Акиноските да не полагаат премногу надеж во неговата наклонетост, а веруваше дека на тој начин пред своите високодостојници ќе ја нагласи и својата лукавост, Мустафа Челеби, преку разните свои собирачи на приходи, им порача да си знаат дека не ги потурчува не зашто не сака да го стори тоа, туку дека си има своја скришна сметка: ако ги преведе во ислам, ќе мора да им додели турски благороднички титули, а со нив да им ја остави на целосно уживање и Потковицата, или да им додели нов имот, а тоа, за него, ќе значи загуба на сигурни приходи, толку потребни лично нему, на Портата, и на војската, за честите воени походи во Европа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со својата света неприкосновеност ги регулирала меѓучовечките и социјалните односи, ги прочистувала срцата и душите, го крепнела менталното здравје на луѓето, нивната вера и надеж во бога, во сполуката во бојот, во вредностите и вечноста на човека.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Длабоко навредените, оскрбените, грешниците, покајниците, осамените, јадосаните, очајниците, неутешените во љубовта и во загубата на најмилото, луѓето исправени пред неизвесноста и ризикот на следниот чекор, животните корабокрушеници, - сите, сите доаѓаа тука и на дивината наоколу, на небесата над Потковицата, на овчарите и на случајните намерници, лелекајќи гласно им ги доверуваа своите тајни и несреќи, своите болки и загуби, своите намери и решенија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Поради тоа, сега, Маргарита - не: поради тоа - страв, пак одвратно би можело да се случи на Монпарнас-Бјенвени; сеќавањето на Паула (на Офелија), пајаците во бунарот наспроти малецката надеж во тоа дека Ана (дека Маргарита).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Иако беше свртена кон мене иако не можев да и ги видам очите,таа гледаше преку мене и низ мене чекајќи го оној, вистискиот, да и вдахне живот, да врати крв и надеж во нејзиниот призрак.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не зашто бил начнат од сакагија туку зашто можел да биде симбол на сите надежи во тие дни.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не можеме да изгубиме надеж во човечноста, бидејќи самите сме човечки суштества. Albert Einstain 6. CODA (завршен збор) Психологијата и AI треба да се пријатели.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Изложени на ветер и дожд тие гордо остануваат крај нивните кутии исполнети со мистериите на духот, како безброј Пандорини кутии, на чии дна се крие катарзата на надежта во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така неизвесната надеж во подобар живот е отфрлена во име на извесната беда на живеењето.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
По изгубените надежи во приврзаниците на Младотурската револуција и надежите што ги пробуди побунетиот офицер Нијази Беј од Ресен за европската разврска на бунтот, настапија балканските, па светските војни.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остануваше надежта во другиот син Сами да појде кон белиот свет во времето кога беше Али Фетхи Окјар амбасадор на Турција во Велика Британија (1933 година).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сите одеа замислени, но со исправени глави и некаква потајна надеж во себе.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Прогонет сум во себе Од себе Од пепелта на огништето Што цел век го носам во грст Надежи, о, надежи Во самица Додека сум сам Во зора заѕидан од четири страни.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој момент нејзе ѝ беше сѐ едно: чупе дете за неа беше нејзина рожба, нејзина среќа и надеж во животот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како да сакаше да ги втаса морињата, со мислите, на патот преку реката, до бреговите на Америка, со надежта во враќањето преку потомците, пред да им го запрат патот градителите на новиот прогрес, производителите на новата енергија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Овде, мајко, фашизмот нè остави без надеж! ” „Зар е, сине, надежта во туѓина?”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние сме сон на тревите со корен на мисла дива, Отмена растителка на надежта во топлата ложа.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Со надеж во себе заеднички да се најдат на излезот од тој лавиринт. На патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Уште поклето е, брате кога ти ја одзеле надежта во родната земја...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Резултатот врз зелен круг Според симболичкото толкување, зеленото е човечка боја, зошто ја враќа надежта во обновата.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
И покрај сите овие забелешки, уметничкиот свет во Токио вложува голема надеж во МОТ и зборува за можностите тој да прерасне во јапонски „МоМА” или „Pompidou Cen- ter”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дали во сите овие размисли согледував сличности помеѓу неговите постапки и однесувањето на Загорка Пеперутката што ќе ги откријам подоцна?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Краткото дружење со Самоников ме поучи дека тој ги употребува зборовите место надежта во она негово упорно приближување кон времето што претстои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оваа вечер чист македонски блуз: ем да се даде до знаење дека чукнал часот да се кренат високо знамињата на спомените, ем да се пушти троа надеж во мракот и еднаш засекогаш да се запамети дека д’мбенските блузери не се лузери.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Знам дека во себе ме чуваш, силно ти верувам, ова е време на надеж, Бог те прати, Бог пак ќе те врати, сега е време за мечтаење, миговите на плачење не прават посилни, нашата иднина е лулка на среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секоја моја тага е надеж во очите на тие што го загубиле патот до дома.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Изненадувањето е многу поголемо кога во лицето на една старичка гледаш исчекување, а чекањето што е ако не е сигурност и неограничена надеж во постоењето?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)