Се чини дека сѐ уште не сум напишал, не сум знаел да напишам (притоа сосема искрено мислам на својот недостаток на основно, речиси граматичко знаење): секогаш кога почнувам да пишувам некој нов текст, па и ако е најскромен, присутно е отстапувањето пред непознатото или недостижното, едно поразително чувство на неспретност, неискуство, немоќ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дали намерата ви е секој пат одново да смислувате, да ја напуштите претходната трага и да повлечете нова?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)