Никој не смеел да го допре. Дури и најлесна насмевка можела да го убие.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но среде насмевката можев да ја здогледам на нејзиното лице скромната лединка по која се движеа со речиси отсутни чекори многу од нејзини размисли и чувства.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Бреда шмркаше првите половина час, потоа ја стегна мојата рака и липаше отворено кога момчето конечно излезе од меурот, доби триесет и седум различни болести и умре пред да почнат рекламите.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Филмов го имам гледано шест пати“, рече таа борејќи се да го контролира својот глас, „и секогаш се возбудувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Насмевката може да биде одговор на многу прашања.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)