Ни беа покажани неколку слободни места во различни делови на малите гробишта.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Марија се двоумеше сѐ додека не го виде последното место, под едно прекрасно зрело дрво на тиса, која на француски се нарекува иф, и тоа само неколку метри од мошне скромниот гроб за кој се покажа дека е гроб на Жан Калвин.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Еден ден заедно на Пленпале да ѝ помогнеме на Марија да го избере местото за Борхесовиот гроб.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Откако малку се созеде, Игор Лозински продолжи: - Моќта за совршено држење на непогрешливиот правец во движењето на јагулите, била споредувана од научниците со моќта за ориентација на птиците - преселници, но сепак овде се работи за два различни феномени: има француски научници кои долго време го проучувале патот на јагулите за на крајот феноменот на нивната совршена ориентација да го препишат на еден вид атавизам.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во културологијата односно во заложбата да дадат прецизна дефиниција на популарната култура, то ест да ја одвојат од елитната, некои културолози наидуваат на прекор од научници кои не се согласуваат со таква поделба.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Тука е и најголемата иронија на целата оваа дебата; сите тие големи научници кои ја одбиваат потребата за научно истражување на процесот на преведувањето, поради неговиот низок статус во академскиот свет, во исто време им предаваат голем број преведени дела на студенти кои зборуваат еден јазик.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Покрај Марија и мене, во групата беа Кармен Кријадо, уредничка во издавачката куќа Алијанса добра пријателка на Борхес и Марија, Жан Пјер Верне, француски научник кој блиско соработуваше со Борхес на подготовките за француското издание на неговите собрани дела во „Плеада“ кај Галимар, и Ектор Бјанчиоти, Аргентинец кој живее во Париз и работи за Галимар.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)