небо (имн.) - веќе (прил.)

Небо веќе нема, не знаеш од кај почнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога запреа на самиот истек на реката од Езерото, во просторот каде што се мешаа бавните и брзите води, каде што се забрзуваше минливоста, на Исток небото веќе беше заруменето и окото на сонцето се одразуваше во сините води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)