небо (имн.) - расипнички (прил.)

Следниот ден по ништо не се разликуваше од претходниот. Небото расипнички се истураше над планината, настојувајќи во сите нерамнини, во сите темнини, во исте празнини да се стави себеси.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)