небо (имн.) - сѐ (прил.)

* Небото сѐ уште мирисаше на терпентин. Утрото (како и сите утра) на бебешки сапун, на печено лепче и на чај од камилица.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)