Како почеток во разговорот му ја спомнав на Никола Леко мојата размисла за неприкосновеноста на вистината што патува низ времето; за нејзината неранливост; за вечноста со која е означена.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Од непредвидливост, средби, приказни, градови, војни, историја, ми се гади од авторитет и неприкосновеност на субјективно доживување.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)