Многу нешта отпаѓаа, се јавуваа нови и дотогаш непознати нешта, но зракот на душата остануваше ист.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Постоеше нишка која нѐ спојуваше и така одржуваше една душа низ времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ти си нејзино чистилиште, нишка која уште го задржува полното паѓање.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)