ништо (имн.) - за (предл.)

И тие минимални приходи што ги остварува угостителската единица во овој период продолжуваат да се слеваат во централната сметка на Центарот, и како по правило, угостителската единица не добива ништо за возврат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
После 2000-та приходите во угостителската единица почнуваат значително да се намалуваат, а исплатата на платите почнува да задоцнува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Второ, во материјална смисла не постои повеќе ништо за што би се војувало.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние веќе не знаеме буквално ништо за Револуцијата и за годините пред Револуцијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На екраните за евиденција на народот се пренесуваа слики од згрозеноста на лицата на нас кои овде седевме и ништо за тоа таму не знаевме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
ЕВДОКИЈА: Бадијала, Мане. Касно е. Не чувствувам ништо за тебе.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Нема ништо за тоа што се случувало натаму со бродот, ниту пак тоа е важно за ова што го расправаме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И држи висока цена, исто како и рацете, што гушкаат и милуваат само ноќе во мракот и ништо за возврат не бараат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зашто, ако не сум направила ништо за себе во последните 3 децении, во една ноќ сум влегла во десеттина кафеани, од која едната специјално ми ја отворија само за да влезам во тоалет, па пиев и вино место чај (а, тоа не сум го направила никогаш!), шетав во парк по дожд, разговарав скокајќи од тема на тема за да стигнам да раскажам сè, се срамев, не се срамев, сакав да заспијам, не сакав да заспијам и, во едно деноноќие, ги доживеав двата изгрева...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И не рековме ништо за дебелината? - Не рековме - се согласив со него - не рековме бидејќи жената е онаква какви што се сите жени што живеат без комоција.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа и со такви денови во месецот кога ручекот или вечерата мораш да ја прескокнуваш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ни збор за Димостена, ни за Доне, а за Танаско и Танаскоица дека се добри и единствени со кои може лаф да скрши, дека дедо Костадин што го оставивте во вагонот го сместивме на најубавото место на највисокото во рамната земја од каде ги вардел сите нив. И повеќе ништо за него.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Нема ништо за тоа како ѝ е таму, туку наместо тоа тирада за животот воопшто дека ти е како совалката во разбојот додека се ткае, те турка низ конците на деновите еднаш наваму еднаш натаму како што често знае да каже мајката Роса, ама каде е таа, Пелагија, во тој разбој, не кажува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Бузо не кажа која била причината што го натерала Едноокиот Полип на таква гнасна и нечесна акција; Ѓеле донекаде ја објасни причината зошто сите на бродот не се согласиле со капетанот и енергично се побуниле против неговата желба, но требаше повеќе и поубаво да ги објасни и расветли душата и срцето на тие луѓе; Васе доста лесно мина преку храброста и смелоста на оној што со маки ги раскинал јажињата и го ставил на коцка својот млад живот; Марко не го протолкува и не кажа ништо за крајот на приказната.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Многупати правиме нешта што не ги сакаме, или не правиме ништо за нешто што многу го сакаме.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го викна тато и морав сѐ да им речам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Зошто не си телефонирал?“ ме галеше мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не беше ништо страшно. Не ме боли...“ реков, „зошто за една гребнатинка да ве вознемирувам на работа“. Не реков ништо за крвавата маица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Никој досега не ми рекол ништо за тоа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)