нога (имн.) - наш (прид.)

— Ете уште еден трн во ногата наша — пробрбори Валијата и му се опули сериозно на пашата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога стигнавме, кога патот го изврвевме и тој се срони во најфина прашинка под нозете наши и се потроши, здогледавме рамна земја со ситен песок, пустина што се вика, и среде таа рамна земја – го видовме папокот на светот: планина гола, непошумена, гора соголена, висока до небото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)