Застана со едната нога сосема малку подистурена напред, го зеде весникот в рака, го отвори и почна да чита.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Не знаеше дури ни дали чувствува умор, зашто нозете сосема механички, како да се нечии туѓи, а не негови, во ритмички чекор се движеа под него.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)